Reportage Music Meeting, 7-8-9 juni 2025, Nijmegen Inclusief interviews met Enji, Lúcia de Carvalho, Eunsil Noh en Barenciá zondag 22 juni, 2025

Music Meeting is jaarlijks hét festival waar je de meest verrassende muziek tegenkomt. Dit jaar waren we extra gecharmeerd van Eunsil Noh, Enji, Lúcia de Carvalho en Barenciá. In dit artikel kan je luisteren naar interviews met deze artiesten, die de MixedWorldMusic-journalisten deden op het All Ears Area-podium. Daarnaast natuuurlijk ook  verslagen vanaf de andere podia Nikko en Ziro.

tekst Ton Maas, Charlie Crooijmans en Erk Willemsen
foto's Ewald Geerdink, Gerard Verschooten, Ton Maas, Erk Willemsen 

Na een heerlijk Manu Chao concert de avond voorafgaand aan het festival, een co-productie van Doornroosje en Music Meeting, begon Music Meeting pas echt op de zaterdagmiddag van het pinksterweekend met het concert van de artist in residence dit jaar: de Koreaanse Sun-Mi Hong. Het kwintet waarmee ze al vele jaren speelt beet het spits af met inventieve jazz, inmiddels goed bekend van hun boeiende albums.

Kort na dit optreden op het Ziro podium begaf Sun-Mi Hong zich naar de All Ears Area, waar ze een intrigerende drumsolo gaf, waarbij het woord drumsolo eigenlijk niet heel toepasselijk is omdat het in haar interpretatie toch meer voelt als een ‘soloconcert voor drums’. In het interview met Mark van Schaick gaf ze aan dat ze zich tijdens de improvisatie zeker ook liet inspireren door de flarden muziek die van het festivalterrein kwamen en de kletterende regen op het tentdoek.

In het gesprek bracht ze ook naar voren dat ze zich eigenlijk niet laat inspireren door Koreaanse muziek - Zuid-Korea is het focusland van Music Meeting dit jaar -, maar dat ze toch vooral  een jazzmuzikant is. Ze wekte verbazing op bij het publiek met haar relaas over de auditie die ze in Korea deed voor een K-Pop band: ze werd niet aangenomen, mede omdat haar gezicht niet helemaal symmetrisch was en dat ze daartoe dan toch een operatie zou moeten ondergaan; wat ze wijselijk niet heeft gedaan…

Er volgden nog twee concerten van haar in het Music Meeting weekend, met haar trio Hong/Payne/DuMoulin en met het Koreaanse Sori Quartet. (EW)

 

Eunsil Noh & Udai Shika

Een andere Koreaanse speelde op de All Ears Area een tegelijk ontroerend en ontwapenend concert. Zangeres en toetsenist Eunsil Noh trad er op met de beroemde Japanse cellist Udai Shika. Ze combineert haar indringende stem met de vaak lieflijke lijnen van haar kleine toetsenbord. De cello pakt soms de rol van bassist, om dan weer over te gaan naar ruige begeleiding.
Luister hier naar het interview dat Ton Maas met Eunsil Noh deed.

 

Lúcia de Carvalho

Op het Nikko-podium speelt de Angolese Lúcia de Carvalho een levendig optreden, waar ze het publiek binnen de kortste keren om haar vingers wist te winden. Na haar concert kwam ze met haar gitarist naar de All Ears Area voor een akoestisch concert en een interview met Charlie Crooijmans. Luister hier naar dat gesprek.

 

Enji

De Mongoolse zangeres Enji raakte bij toeval in de ban van de jazz. Samen met haar twee begeleiders op contrabas en elektrische gitaar onthaalde ze het publiek in Nijmegen op heerlijk dromerige muziek. Ze heeft zo’n stem die als een veertje door de lucht lijkt te zweven, iets wat door de ijle en transparante arrangementen nog extra wordt versterkt. Wie met spanning wachtte op de keelzang waarin ze zich volgens de tekst op de Music Meeting website zou hebben bekwaamd, werd teleurgesteld. Dat bleek uiteindelijk een slordigheid van de betreffende tekstschrijver, die blijkbaar had aangenomen dat het bij Mongoolse traditie altijd om boventoonzang zou gaan. Tijdens het interview dat Enji later gaf in de All Ears Area, legde ze uit dat ze zich jarenlang had verdiept in de zogeheten ‘long song’ traditie, waarbij natuurgeluiden eveneens de inspiratiebron zijn, maar waarbij van boventoonzang geen sprake is. Luister hier naar dat interview. (TM)

 

Barenciá

Opvallend veel dans op de podia dit jaar. Zo ook bij Barenciá, een internationale groep muzikanten met de Mexicaanse danseres Karen Lugo, die zich heeft toegelegd op flamenco, maar daar helemaal haar eigen draai aan heeft gegeven. Na hun concert in Ziro kwam de groep naar de All Ears Area voor een miniconcert – mét dans – en een interview. Luister hier naar het gesprek dat Charlie Crooijmans deed met danseres, pianist en drummer.

 

Geëlektroniseerde Kimmo Pohjonen
Music Meeting laat muziek horen van musici afkomstig uit 36 landen. De focus mag dan liggen op Zuid-Korea, er was dus nog heel veel meer ‘globale muziek’ te beluisteren.

Kimmo Pohjonen uit Finland bijvoorbeeld, die zijn deconstructie van de accordeonmuziek ooit helemaal akoestisch begon, heeft zich inmiddels verregaand geëlektroniseerd. Zijn loopstation heeft hij naar eigen zeggen inmiddels alweer vaarwel gezegd, dus we horen alleen nog door hemzelf daadwerkelijk op hetzelfde moment gespeelde noten, maar aangezien er ook een laptop wordt aangestuurd, kun je in het denkbeeldige woud toch niet alle bomen van elkaar onderscheiden. Ook stilistisch is hij steeds verder opgeschoven in de richting van EDM en er wordt bovendien hartgrondig gegrunt. Gelukkig gaat dat alles wel steeds gepaard met een ironische knipoog, getuige de lieflijke riedeltjes die hij er telkens weer tussendoor frummelt (TM).

 

 

Overdonderend Saagara & Wacław Zimpel

De samenwerking tussen de Poolse multi-instrumentalist Wacław Zimpel en het Zuid-Indiase ensemble Saagara leverde op Music Meeting een van de meest avontuurlijke optredens van het festival op. Wat begon als een jamsessie in Polen tussen Zimpel en percussionist Giridhar Udupa, groeide uit tot een serieuze formatie die vorig jaar hun derde album 3 heeft uitgebracht.

De naam Saagara, Sanskriet voor ‘oceaan’, weerspiegelt de ambitie: een grenzeloze fusie van muzikale tradities. Tijdens het concert vloeiden Zuid-Indiase percussie en viool samen met Zimpels freejazz altklarinet en elektronische texturen die sterk beïnvloed zijn door de krautrock.

Even voor het beeld: de vier musici speelden zittend op het podium, met een breed uitgestald elektronisch arsenaal voor Zimpel.

Het optreden opende met mitrailleursnelle beats en de e-klarinet van Zimpel, samen met viool en percussie op de ghatam en khanjira. Het intense geluid van Zimpel tegenover de karakteristieke karnatische instrumenten was niet voor iedereen gemakkelijk te verteren — zeker dichtbij het podium klonken de elektronische lagen als één grote brei, waarbij chaos op de loer lag. Toch kwamen er na verloop van tijd magische momenten voorbij, waarin virtuositeit en gelaagde klankkleuren samenkwamen — vooral als viool en klarinet unisono speelden.

De set zakte wat in door de gezongen ballad van Zimpel, maar daarna trok de intensiteit weer aan. Vooral de krachtige bols (percussie-onomatopeeën) van Udupa moesten zich staande houden in het sonische geweld. Het publiek reageerde overwegend enthousiast, maar voor mij had de muziek wel wat meer ruimte mogen krijgen — ik moest soms echt even naar adem happen. (CC)

 

De gelaagde soundscape van Ping-En Hung

Op het intieme All Ears-podium staat een tafel met elektronische apparatuur, bediend door de Ping-En Hung, die haar bas bespeelt op een soundscape van geluiden en zang (die doet denken aan de Japanse Enka). Uit het gesprek dat Mark van Schaick met haar voert, komen we meer te weten over deze bijzondere multidisciplinaire artiest uit Taiwan. In de sample die we net hoorden, klonk een hymne van het eiland Lang Yu. In dat lied wordt respect getoond voor de natuur.  Eigenlijk is ze zich, door haar verblijf in Nederland — ze woont inmiddels acht jaar hier — meer en meer gaan interesseren in de (inheemse) tradities van Taiwan. Als ze in Taiwan was gebleven, zou haar toekomst er heel anders hebben uitgezien: ze studeerde sociale wetenschappen en waarschijnlijk had er een kantoorbaan op haar gewacht.

Maar door haar innerlijke artistieke kind wilde ze haar vleugels uitslaan — en zo belandde ze in Amsterdam, waar ze uiteindelijk is afgestudeerd als jazzbassist. Door haar jazzopleiding realiseerde ze zich hoe ingenieus de Taiwanese folk in elkaar zit. Haar stap richting soloprojecten kwam mede voort uit haar drang om te experimenteren. Het blijft niet bij sound: vision is ook een middel gebleken om zich uit te drukken. Haar eerste release zal dan ook gepaard gaan met een installatie of visuals. Daar ben ik erg benieuwd naar: wordt het een fysieke, Tinguely-achtige installatie of een VR-video?

Toch vind ik het ook juist leuk om mijn fantasie erop los te laten als ik naar haar gelaagde soundscape luister. Ik hoor stokken, stuiterende pingpongballetjes, geknisper, industrieel gestamp — heel verfijnd en intrigerend. Door haar elektrische bas en jazzachtergrond onderscheidt ze zich van de vele one-woman bands. Ook haar zang is een mooie toevoeging aan het geheel. Het laatste liedje, waarbij ze het publiek vraagt mee te zingen — maar niemand precies weet wat ze zingt — zou zomaar een potentiële zomerhit kunnen zijn. Mensen, ga haar volgen! (CC)

 

Virtuoos Volosi

Misschien een beetje over de top, maar ook gewoon goed. De vijf strijkers uit Polen spelen met grote gebaren, mooi gedragen melodieën én rappe, klezmerachtige hopmuziek. Terwijl ze spelen, bewegen ze naar elkaar toe of van elkaar af, gehuld in lange zwarte leren jassen. Is het kitsch, of juist razend knap? Ze móéten wel een soort choreografie aanhouden — anders zouden ze door ongecoördineerde bewegingen flink met elkaar in de knoop kunnen raken. Trouwens, dit is een ultieme festivalact. Het festivalpubliek ziet liever dit dan een strijkkwartet dat op een stoeltje geconcentreerd naar bladmuziek zit te turen. Je wordt er namelijk helemaal in meegezogen.

Vołosi werd opgericht midden in het Beskidengebergte, na een onverwachte ontmoeting tussen lokale rootsmuzikanten en moderne artiesten uit Silezië. Nieuwsgierigheid leidde tot wilde improvisatiesessies. Die diversiteit heeft hun stijl gevormd. Het is echt een genot — zelfs als je ze niet ziet — om hun virtuositeit te ervaren: hoe strak ze spelen, hoe goed ze op elkaar zijn ingespeeld. Bij één melodie dacht ik nog: dit mag van mij best wat langer duren.

En het is gewoon fijn om meer folk uit Oost-Europa te horen. Dat is het mooie van dit festival: het heeft echt oog voor kwaliteit. (CC)

 

Van rap tot smartlap met De Niemanders

Met De Niemanders had de Music Meeting zich geen betere afsluiter kunnen wensen. Op het All Ears-podium vertelden Rocco Ostermann en Wout Kemkens hoe ze op het idee zijn gekomen en hoe ze te werk zijn gegaan om 'de stemlozen een stem te geven'. De Arnhemmers zochten eerst verhalen en muzikanten in de bajes, en omdat asielzoekerscentra vergelijkbaar zijn met een gevangenis – mensen zitten in een tijdelijke fase – trokken ze later met een mobiele studio door het hele land. Ze vonden geweldige artiesten en professionals, van wie sommigen inmiddels zijn uitgezet of wereldberoemd zijn geworden, zoals de Somalische rapper Isma IP.

Als voorproefje kregen we de Jemenitische zanger Omar Alshahari te zien, een wereldster in de dop, begeleid door ud en percussie. Later was hij met zijn opbeurende stem ook te horen met de volledige band. Het geluid was behoorlijk ruig, met drums, gitaren, krachtige gospel-backing vocals en een snerpende mondharmonica. Rocco deed me door zijn stem en uitstraling aan Meat Loaf denken. Omdat er steeds iemand anders de lead nam, leek het geheel wel een bonte avond, met steeds een ander accent – van rap tot smartlap. Het was allemaal heel aanstekelijk, met rake teksten zoals Miss Information. Ze sloten het optreden af met een ontroerende O Sole Mio, gezongen door de Syrische tenor Awn Maarof, als eerbetoon aan Music Meeting 20 jaar in Park Brakkenstein: ‘Steeds als je terug komt in dit bos weet je dat de bomen de mooiste muziek ter wereld opgezogen hebben’. (CC)

 

Music Meeting Festival was - we zouden haast zeggen, net als de voorgaande 38 jaar - een geweldig gevarieerd feest van de muziek. Bedoeld voor de luisteraars, maar net zo goed bedoeld voor het publiek dat dansen wil. Van bloedserieus tot lichtzinnig, van keihard tot zinnestrelend zacht, altijd avontuurlijk.

MixedWorld Music en de All Ears Area
Met MixedWorldMusic zijn we partner van het festival en hebben we drie dagen lang intieme concerten en verdiepende interviews op een van de drie podia gehost: de All Ears Area. Daar willen we je een inkijk in het leven, de inspiratie en het werk van de festivalartiesten geven – én je hoort er natuurlijk prachtige livemuziek.

Programmering en productie van de All Ears Area: Marieke Meischke, Katrien Karimoen en Erk Willemsen. Met dank aan Mark Peters voor het geluid én de opnames die je in dit artikel kon beluisteren.  

Music Meeting op NPO2
Ook dit jaar was VPRO Vrije Geluiden weer te gast in Nijmegen. Voorafgaand aan het festivalweekend namen ze een aantal sessies op met onze festivalartiesten, in Brouwerij Oersoep. Met Groove&, Eunsil Noh, Saagara & Wacław Zimpel en Justin Adams & Mauro Durante. De eerste uitzending, met Groove&, is te zien op zondag 29 juni op NPO 2. Daarna volgen een nieuwe afleveringen op 7 september, 21 september en 5 oktober. Alle sessies zijn nadien online terug te kijken.

Van buiten naar binnen
De 2025-editie van Music Meeting was de laatste ‘buiten’ in Park Brakennstein. Volgend jaar gaat Music Meeting ‘naar binnen’. Zet 22, 23, 24 en 25 mei 2026 alvast met grote letters in je agenda, want downtown Nijmegen – binnen én ook een beetje buiten – wordt het bruisende decor van iets heel speciaals. Het wordt de 40e editie van Music Meeting. Onder de nieuwe artistieke leiding van Miriam Brenner belooft deze jubileumeditie verrassend, inspirerend en vernieuwend te worden. We hopen jullie dan weer te zien!

musicmeeting.nl