Van 25 tot en met 29 oktober 2017 vindt in Katowice, Polen, de Womex beurs plaats. Met dit artikel houden we je op de hoogte van wat er allemaal op ons af komt, vanaf het beursterrein, maar vooral vanaf de podia waar Womex de muziek presenteert. Lees de verslagen en bekijk de livevideo’s van de showcases.

De openingsavond heeft Ton Maas al uitgebreid beschreven in een apart artikel.

Klik hier voor de reportage 'Womex 2017 opent in grootse stijl'. 

En Ton Maas gaat in een ander artikel dieper in op het wel en wee van de Womex. 

Klik hier voor het artikel Womex 2017 beschouwd - over daycases, diners en pareltjes in de avond.

In een afsluitend artikel gaat Ton Maas in op de showcases van Park Jiha, Maija Kauhanen en Osama Abdulrasol. 

Klik hier voor het artikel 'Womex 2017 bijna ten einde'. 

Bas Springer sluit zijn lijvige Womex-reportage hieronder af met een verslag van de showcases op de zaterdagavond. Verderop in dit artikel vind je zijn verslagen over de eerste twee avonden showcases.

De zondagochtend op de Womex is elk jaar de afsluiting van de beurs. Tijdens het gezamenlijk ontbijt wordt er nog steeds flink genetwerkt: net als je van boterham wilt genieten staat er al weer iemand naast je met een verhaal over een onbekende band uit Letland. Enfin, het hoort er allemaal bij. Gelukkig zijn bijna alle Womexicans aardige mensen met het hart op de goede plaats.
Rest nog de awarduitreiking aan Oumou Sangare, de grote diva uit Mali. Ze krijgt de prestigieuze Womex Award uitgereikt, alvorens ze tijdnes haar concert de hele zaal in beweging brengt met haar stevig funkende songs. Wat blijft het een genot om haar aan het werk te zien.

De zaterdagavond is de afsluitende showcase-avond. Veel Womexicans die ik vandaag spreek lopen inmiddels op hun spreekwoordelijke laatste benen. De uiterst vermoeiende dagen, avonden en nachten in Katowice gaan hun tol eisen, maar Womex is nog lang niet afgelopen. Het programma op de zaterdagavond heeft nog een aantal muzikale verrassingen in petto.

Ifriqiyya Electrique 
Bij het concert van het Tunesisch-Franse collectief Ifriqiyya Electrique heb ik aanvankelijk de nodige twijfels. Rituele zang uit de woestijn in Zuid-Tunesie gekoppeld aan overdonderend, donker heavy metal gitaarspel met veel vervormingen? Ik ben niet direct overtuigd en blijf bij de eerste nummers op afstand. De videobeelden van de woestijn en de rituelen van de afstammelingen van Hausa slaven zijn ondertussen verdomd fascinerend. Na een paar nummers en na wat herstelwerk van de technici op het podium valt alles op zijn plaats en ben ik verkocht. Opzwepende aan gnawa herinnerende vocalen en kneiterhard, over the top gitaarspel, dat bijna als heavy metal klinkt, brengen veel Womexicans in trance. Dergelijke muziek heb ik nog nooit eerder  gehoord. Chris Eckman van het label Glitterbeat, die naast me staat, zegt grappend: 'I realy love these guys.' Ja, geen wonder, denk ik, want hij heeft de eerste cd van deze groep onlangs uitgebracht op zijn label, dat voor het vierde opeenvolgende jaar is onderscheiden als beste wereldmuziek label. Geweldige man, deze Chris Eckman: rustig, sympathiek en vooral iemand met heel veel lef en visie.

Night
De Spaanse feestband Txarango doet er alles aan om het publiek een leuke avond te bezorgen.De mix van ska, punk, rumba, hip hop en nog veel meer brengt heel veel benen en armen in beweging maar mijn lichaam hapert wat. Deze musica mestizo leent zich bij uitstek voor festivals als Lowlands maar het is mij allemaal even te energiek, ik ga liever zitten in de prachtige theaterzaal, een akoestische parel. Het is dan ook goed toeven in deze zaal, zeker als je je benen de broodnodige rust wilt geven. Het nachtconcert van de Nepalese groep met de toepasselijke naam Night is misschien wel het wonderlijkste op deze editie van de Womex.Dit 6-koppige gezelschap brengt traditionele muziek uit Nepal en bespeelt diverse, mij totaal onbekende instrumenten. De presentatie is slecht en soms onduidelijk gesproken, maar de 27-jarige zangeres Mina Kumari Damai steelt alle harten met haar prachtige stem. Na afloop is ze diep ontroerd door het enthousiasme van het publiek.

Op de regenachtige zaterdag ontwaart Bas Springer op de drukke beurs een euforische stemming bij Catalan Arts Music, op de dag dat de onafhankelijkheid werd uitgeroepen, en merkt dat op de stand van Sounds from Spain gelaten en enigsins cynisch gereageerd wordt.

Hij noteert verder: Zaterdagochtend stromende regen in Katowice. Nog steeds aan het bijkomen van het slotconcert gisteravond van de formidable Iraanse zanger Alireza Ghorbani. Godallejezus, wat een stem! Kippenvel, hemelse devotie, woorden schieten echt te kort om dit concert te beschrijven. Dit is nu al by far het beste concert van Womex 2017. Mooier gaat het niet worden, maar dat hoeft ook niet. Het publiek was ook laaiend enthousiast: staande ovatie! Veelvuldig kloppen op het hart als teken van liefde en dankbaarheid. Tranen schieten nog steeds spontaan in mijn ogen na zo'n hemels mooi concert. Het zou natuurlijk geweldig zijn als Alireza Ghorbani - als gebaar van vrede - in de VS zou optreden, met Trump op de eerste rij! 'Love it! Great guys; they are very good friends of mine', zou Trump na afloop verklaren. Hilarisch!

Een fragment uit zijn concert:

Orchestra Les Mangelepa
Wat had Womex muzikaal nog meer te bieden? Natuurlijk Orchestra Les Mangelepa  uit Congo. Dit orkest bestaat al 43 jaar en is werkelijk de laatste vertegenwoordiger van de old school rumba. Nog steeds lenig op het podium en goed bij stem. Jammer alleen dat het geluid veel te zacht stond afgesteld. Toch werd er volop gedanst, onder anderen door Womex-oprichter en world music godfather Ben Mandelson!  

La Dame Blanche 
De groep La Dame Blanche draait vooral om een prachtige, sensuele Cubaanse dame met sigaar die fantastisch kan zingen. Toch kon dit trio niet echt boeien. Het was te veel een gimmick. 

Een fragment van de showcase: 

Waldemar Bastos
Op de eerste avond showcases, donderdag 26 oktober, zagen we de Angolese zanger-gitarist-componist Waldemar Bastos, een veteraan die al decennialang actief is. Hij kreeg internationaal erkenning via het Luaka Bop-label van David Byrne, dat in het midden van de jaren negentig het prachtige album Pretaluz van hem uitbracht. Hij beschikt nog altijd over een geweldige, krachtige stem, ondersteund door een kleine groep met twee gitaristen en een percussionist. Prachtige melancholieke liederen afgewisseld met heerlijke uptempo semba, de nationale dansmuziek van Angola. Geweldig om deze veteraan na al die jaren weer aan het werk te zien. 

Leyla McCalla
Nog een ander hoogtepunt: het optreden van de Amerikaanse singer-songwriter Leyla McCalla. Wat een prachtige muziek, wat een stem, wat een schat! Mengeling van Amerikaanse folk, waaronder cajun, en Haïtiaanse muziek. Leyla op de banjo en gitaar, dan nog een fantastische violist, en haar man op triangel en vocalen. Allejezus, wat was dit mooi. Ik zat op de eerste rij en kreeg tranen in mijn ogen bij het horen van haar schitterende, traditionele liederen. Leyla, oh Leyla, you're such a sweetheart.

Bekijk hier een fragment van haar Womex-optreden. 

 

Aux
De rockzijde van world music werd belicht door het Zuid-Koreaanse Aux. Onder de noemer psychedelische pansori rock, speelden ze een intensieve show, waarbij de veelzijdige spreekstijl-vocalen van Eunkyung Min, geënt op Koreaanse opera, indruk maakten. Bekijk dit fragment van hun Womex-showcase.

De Kaapverdiaanse accordeonist Bitori deed, ondanks zijn hoge leeftijd, ook een showcase. Je kan niet oud genoeg beginnen!