Frontman Itchi ziet eruit alsof hij van plan is om te worstelen met zijn halfnaakte kostuum waar z'n bierbuik gemoedelijk uit hangt. Ook zijn zweep ziet er vervaarlijk uit. Heeft de groep dan ook nog een ruiger rockgeluid of lijkt dat maar zo?

De eerste paar nummers liggen in ieder geval goed in het rockgehoor. De groep, in traditionele klederdracht, komt uit China. Tegen de monocultuur van dat land in, leggen ze het accent op de wortels van Mongolië. Dat hoor je duidelijk in het paardenritme, de boventoonzang, het gebrabbel tussen de nummers door, en natuurlijk de traditionele instrumenten als de mondharp, de vedel, en de tweesnarige 'banjo'.

Het leuke is dat ze een andere monocultuur omarmen, namelijk die van de VS, en daardoor zijn ze in staat om een heel eigen geluid te produceren dat mondiaal toegankelijk is. Het publiek vindt het allemaal hoogst vermakelijk, vooral het bekende drinkliedje dat steeds sneller gaat. De (chinapop)ballads zijn wat minder interessant, maar zelfs daar kunnen de meesten wel van genieten.

Bij de aankondiging werd er gezegd dat we na afloop naar een plek zullen verlangen waar we nooit zijn geweest - en dat klopt!

Klik hier voor een impressie van het openingsnummer.

Klik hier voor nog een Hanggai nummer.