MixedWorldMusic publiceert jaarlijks de MixedWorldMusic jaarlijst, resultaat van de Top 10 lijstjes die de redacteuren van MixedWorldMusic opstelden. Naast hun persoonlijke jaarlijstjes hebben de redacteuren ook hun bespiegelingen over 2025 en vooruitzichten voor 2026 genoteerd. Lees ze in dit artikel!
Het team van MixedWorldMusic wenst iedereen een fantastisch uiteinde en een heel goed 2026! Bedankt dat je onze website en socials volgt!
Elders op MixedWorldMusic vind je de Top 10-en van 2025 van de Mixed-redacteuren, en de album eindlijst, met als nummer 1 Rosalía's Lux.
Klik hier voor alle MixedWorldMusic jaarlijsten van 2025
In onderstaand artikel wijden de redacteuren uit over wat ze het beste van 2025 vonden en waar ze naar uitkijken in 2026. Van Seb Bassleer, Rik van Boeckel, Charlie Crooijmans, Pieter Franssen, Ton Maas, René van Peer, Bram Posthumus, Stan Rijven en Erk Willemsen - allen redacteuren van MixedWorldMusic.
TON MAAS
Ton Maas koos Meral Polat – Meydan tot zijn nummer 1 album van 2025
Klik hier voor zijn Top 10 en de lijstjes van de andere redacteuren.
Nu het Houtfestival een groot deel van zijn subsidie (en ook zijn vaste programmeur) is kwijtgeraakt, wordt de spoeling qua festivals nog dunner dan hij al was.
Ook de Music Meeting moet het jaar na jaar met minder doen, maar houdt het hoofd desalniettemin boven water. Met Miriam Brenner als nieuwe artistiek directeur staat er in ieder geval een volgende generatie aan het roer en bovendien iemand met gevoel voor actuele ontwikkelingen. Het Afrikafestival in Hertme lijkt met zijn ongesubsidieerde bestaan en uitsluitend onbetaalde krachten vooralsnog de enige rots in de festivalbranding.
Van twee concerten was ik dit jaar echt ondersteboven: het optreden van gnawameester Omar Hayat tijdens Visa for Music in Rabat, en daags daarna op hetzelfde podium de showcase van Orchestra Kanazoé uit Burkina Faso (zie ons verslag van Visa for Music).
Op het witte doek was er dit jaar weinig (wereld)muziek in de aanbieding, maar wel twee indringende films die qua relevantie niet voor elkaar onderdoen: It Was Just An Accident van politiek draaideurgevangene Jafar Panahi uit Iran en natuurlijk de schokkende Palestijns-Israëlische documentaire No Other Land.
Mijn muzikale vorming liep in de jaren zestig vrijwel parallel met de releaselijst van Elektra Records, met onder meer Koerner, Ray & Glover, Fred Neil, Judy Collins, Paul Butterfield, Phil Ochs en Tim Buckley. Daarom was Becoming Elektra, The True Story of Jac Holzman’s Visionary Record Label, hoewel wat stroef opgetekend door Mick Houghton, voor mij verplicht leesvoer. Belangwekkender en ook fraaier is de door journalist Colin Harper geschreven biografie van de Britse folkpionier Bert Jansch: Dazzling Stranger. Een waardig eerbetoon aan de man die niet alleen de folkwereld opschudde, maar ook rocksterren als Jimmy Page beïnvloedde en met The Pentangle een verrassende brug sloeg tussen traditionele muziek en jazz.
Charlie Crooijmans
Charlie Crooijmans koos Savina Yannatou & Primavera – Waterson tot haar nummer 1 album van 2025
Klik hier voor haar Top 10 en de lijstjes van de andere redacteuren.
Dit jaar bezocht ik verschillende festivals, maar de meest bijzondere ervaring had ik bij Sukiyaki Meets the World in Nanto, Japan. Voor mij was dit een compleet nieuwe wereld. Nanto is een klein stadje waar je nauwelijks toeristen tegenkomt, en de 34ste editie van dit driedaagse festival wordt vrijwel volledig gedragen door de lokale gemeenschap. Meer dan honderd vrijwilligers zijn betrokken, en dat voel je in alles.
Ik zag jonge kinderen deelnemen aan een djembéworkshop, er was een semi-professioneel steelpanorkest en de band Lindigo uit La Réunion verzorgde meerdere workshops. Ook mijn vrienden uit São Paulo, Bixiga 70, waren van de partij – die kom ik werkelijk overal tegen. Het was geweldig om te zien hoe het Japanse publiek volledig losging tijdens hun optreden.
Andere hoogtepunten waren de Chinese producer en muzikant Howie Lee en de Japanse artiest Manami Kakuda, vooral op het moment dat zij samen een geïmproviseerde set speelden. Benieuwd hoe dat allemaal klonk? Ik maakte er een speciale uitzending over, die je hier kunt beluisteren:
Daarnaast was ik dit jaar weer eens aanwezig bij Visa for Music in Rabat. Het was al een tijd geleden dat ik daar was. De stad is duidelijk veranderd, maar het festival zelf verrassend weinig. Ook hier viel genoeg moois te beleven. Samen met Ton Maas schreef ik een verslag, dat je elders op MixedWorldMusic kunt lezen:
Ook wil ik je graag wijzen op de podcast Latin Impact. We maakten reportages bij Roël Calister’s Work of Songs en bij Miranda Lakervelds Ring of Our Time
Er komt binnenkort ook nog een aflevering aan over Caxtrinho, een eigenzinnige artiest uit Rio de Janeiro die dit jaar op Le Guess Who? speelde.
Tot slot wil ik mijn zorgen uitspreken over het aangekondigde verdwijnen van het VPRO-radioprogramma Vrije Geluiden in 2026. De naam Vrije Geluiden staat voor veel meer dan alleen een radioprogramma: er zijn podcasts (zoals Latin Impact), live-sessies op YouTube en een bredere culturele beweging. Het laatste woord hierover is dan ook zeker nog niet gezegd.
Trouwens, momenteel ben ik Groots is de liefde aan het lezen, een biografie van componist Louis Andriessen (1939–2021), geschreven door Jacqueline Oskamp. Zij kreeg exclusieve toegang tot Andriessens privéarchief, waaronder honderden ongepubliceerde brieven. Met Groots is de liefde schreef ze een pakkende biografie waarin ze ook minder bekende kanten van de componist belicht.
Bram Posthumus koos Trio Da Kali - Bagola tot zijn nummer 1 album van 2025
Beste concert was (hoe kon het ook anders): Trio Da Kali tijdens Amsterdam Roots. Balsem voor de ziel. Zoveel subtiliteit en schoonheid. Na afloop vertelde zangeres Hawa Kasse Mady Diabaté me monter dat ze morgen weer terugvloog naar Bamako. Zij, de dochten van de mooiste stem uit de moderne Malinese muziekgeschiedenis, liet zoch door niets uit het veld slaan. Intussen kampt Bamako met een benzinetekort omdat terroristen de tankauto's uit Abidjan en Dakar in brand worden gestoken en mag niemand meer openlijk zeggen hoe dramatisch het land ervoor staat. Maar wat altijd blijft - en dat kun je uit mijn lijstje ook weer aflezen - dat wat Mali ook aan ellende op zijn pad vindt de muziek blijft. Altijd. Eeuwig.
Het beste boek moet natuurlijk Joe Boyd's And The Roots of Rhythm Remain zijn. Dit is geen man met een theoretisch-encyclopedische kennis van meer dan een halve eeuw wereldwijde muziekgeschiedenis; dit is een man die die encyclopedische kennis uit eigen ervaring heeft opgedaan.
Verwachting. Ik zit in Abidjan, de economische hoofdstad van een land dat in wellicht de meest turbulente regio ter wereld ligt, Côte d'Ivoire, West Afrika. We hebben de afgelopen paar weken twee staatsgrepen gehad (één verijdeld in Benin, één uitgevoerd ten behoeve van de nu zogenaamd gevluchte president in Bissau). De terreuraanslagen in Mali, Burkina Faso, Niger en elders gaan door. De rest van de regio probeert het tij te keren en dan loopt de Oekraïense frontlijn tussen Rusland en de nog redelijk democratische wereld ook nog dwars door de Afrikaanse savanne.
Wat verbindt ons dan nog? Afrobeats. Ook in dit tot in de vezels francofone land dat nog altijd danst en deint op zouglou en coupé-décalé (elders op Mixed vindt je nog stukken van mij over beiden) lopen de stadions nu vol voor Davido en zijn Nigeriaanse collega's en hoor je in de trendy bars (en daar heeft Abidjan er akelig veel van) naast de helaas nog altijd onvermijdelijk Amerikaanse r 'n b druilkwijl ook verfrissend veel laptopbeats uit Lagos. Zoals ik hier drie jaar geleden al schreef: laat maar komen!
Een dansbaar 2026 allemaal. En voor mij hopelijk één keertje zonder malaria...
Pieter Franssen
Pieter Franssen koos Carminho - Eu Vou Morrer de Amor tot zijn nummer 1 album van 2025
Door fysieke omstandigheden weinig concerten gezien. Maar Tomatito in het Concertgebouw en de gedurfde flamenco/oosterse fusie Duende en Häl op de Flamenco Biënnale met Rosario de la Trementita, Mohammad Motamodi, gitarist Dani de Moron en Kyia Tabassian met een spannende fusie van Andalusische en Perzische muziek sprongen er voor mij uit. En natuurlijk Salif Keita met een weergaloos optreden in het Concertgebouw.
René van Peer
René van Peer koos Amelia Cuni - Melopea tot zijn nummer 1 album van 2025
Beste world heruitgave is Born in the city of Tanta (op het label Sublime Frequencies): Egyptische muziek van de straat, tussen 1968 en 1975 uitgebracht op een label uit Lybië, rauwer en directer dan de muziek van de bejubelde Umm Kulthum, niet bedoeld voor theaters, maar voor de wat meer groezelige uitgaansgelegenheden.
Beste world concert: The Handover tijdens het onvolprezen Antwerpse festival Summer Bummer. Twee Egyptische muziekanten op viool en ud, en een Belgische toetsenspeler. Lange stukken, vol improvisatie in meanderende melodieën en plezierig stuiterende ritmes. Mogelijk/hopelijk in 2026 hun tweede album.
Geen Nederlandse of Belgische release, geen world boek, geen video; ook geen veelbelovende artiest. Te veel met andere zaken beziggehouden.
Verwachting of hoop voor 2026: de huidige formatieperikelen in de Nederlandse politiek doen het ergste vrezen voor de cultuur in ons land. Verdere afbraak van de publieke omroep en gevestigde media. Verdachtmaking van alles wat naar ‘niet-Nederlandse cultuur’ riekt. Als muziekjournalist kan ik niet meer doen dan kunst en cultuur in de meest brede zin te beschrijven en onder de aandacht van een lezerspubliek te brengen. Dat is op zich geen hoop of verwachting, maar wel een voornemen.
Erk Willemsen
Erk Willemsen koos Rosalía - Lux tot zijn nummer 1 album van 2025
Ik ben al fan van Rosalía vanaf het moment dat ze het album El Mal Querer uitbracht. Toen ze Barcelona voor L.A. inruilde ging ze 'reggaeton', was het nog steeds interessant, maar vermoedde ik dat ze daarin zou blijven hangen. Het tegendeel bleek waar. Met Lux weet ze op de valreep van dit jaar een ongelofelijk album te maken, dat wereldwijd recensenten van de meest uiteenlopende pluimage én het grote publiek te boeien. Ga er vooral naar luisteren in plaats van het op de achtergrond op te zetten. Dan ga je het voelen!
Erg leuk: op de Flamenco Biënnale 2017 was zij te horen in het concert Alfredo Lagos & Rosaliá. Er zijn beelden van!
