Antonio Moreno 
Bence Huszar 
Huszar met Burak Savas 
Sjahin During 
In de theaterzaal van de OBA in Amsterdam hield de groep rond Sjahin During zondagavond haar nieuwe programma ten doop. Ton Maas bezocht de voorstelling voor MixedWorldMusic.
door Ton Maas (tekst en foto's)
Door een combinatie van factoren – een iets te rijkelijke dosis elektronisch opgewekte klanken, overdaad aan galm en een slechte balans – was het klankbeeld dat door de vier muzikanten werd neergezet, in eerste instantie nogal stroperig en ondoorzichtig. Daardoor gingen bij het lange eerste stuk veel details van het ensemblespel verloren. Gelukkig kwam er daarna snel verbetering in en viel er veel te genieten.
Gloedvolle klanken uit de bugel
Waar Antonio Moreno zijn synthesizer eerst een tikje te orkestraal inzette, koos hij later voor meer transparante toepassingen. Heel fijn waren de bijna onderaards diepe basnoten die hij in een van de stukken liet gonzen. Geen akoestisch instrument dat daar zelfs maar in de buurt kan komen. Ronduit betoverend waren bovendien de gloedvolle klanken die hij uit zijn bugel blies, vaak terwijl hij met de linkerhand ook nog de toetsen beroerde.
Klankschilderen en uithalen
Zijn inzet onthief Bence Huszar van de taak om zijn (elektrische) cello ook als pseudo-bas in te zetten, zodat die zich melodisch met veel meer vrijheid door de registers kon bewegen, al dan niet in samenspraak met de viool van Burak Savas. Die laatste bleek bovendien een begenadigd zanger met een uiterst wendbare stem. Niet alleen beheerst hij de kunst van het 'klankschilderen' met ragfijne vocale versieringen tot in de puntjes, hij kan daarnaast omhoog uithalen tot zijn stem bijna de dampkring achter zich laat. Adembenemend.
Handwerk met hulp van elektronica
Temidden van dat alles is During met zijn arsenaal aan slagwerk het onbetwiste epicentrum van het samenspel, maar wonderlijk genoeg tegelijk ook het onwankelbare rustpunt en bovendien het artistieke anker van de groep. Ook hij bediende zich bij het ambachtelijke handwerk op de trommelvellen ook van elektronica. Zo deed een rollende roffel overduidelijk denken aan een traditionele kleipot, terwijl die in geen velden of wegen te bekennen was.
Geworteld in traditie
Zoals de naam al doet vermoeden, is de groep niet vies van muzikale kruisbestuiving. De vermenging van invloeden en stijlen uit het Midden-Oosten verwatert bij Afro-Anatolian Tales gelukkig nooit tot een gemakzuchtige pastiche, maar blijft stevig geworteld in diepe traditie, zoals te horen was in een eeuwenoude en wonderschone Armeense melodie.
Klik hier voor meer informatie over Afro-Anatolian Tales en andere projecten van Sjahin During.
