Het in Amsterdam gevestigde Marmoucha Orchestra hield zaterdagavond in voormalig kerkgebouw De Duif een nieuw project ten doop: ‘Old Signs New Sounds’. Dat gebeurde in het kader van de concertreeks 'Old Roots New Routes' van Dutch Delta Sounds. Ton Maas was voor MixedWorldMusic van de partij.

door Ton Maas (tekst en foto's)

Ademloos hangt het publiek in De Duif aan de Amsterdamse Keizersgracht aan de lippen van zangeres Karima El Filali als ze na de pauze haar tweede lied inzet, slechts begeleid door Antonio Moreno Glazkov op cornet met minieme ondersteuning van basgitarist Arin Keshishi en percussionist Udo Demandt. Het is het ingetogen en tegelijk zinderende hoogtepunt in de voorstelling Old Signs New Sounds. Drie zangeressen, die drie verschillende culturen uit de regio rond de Middellandse Zee representeren, vertolken elk drie liederen in totaal zes verschillende talen, sommige eeuwenoud, andere van eigen hand. Ze worden suggestief omlijst door Marmoucha Orchestra, in arrangementen van onder meer Maripepa Contreras en de al genoemde Glazkov. Telkens is het weer zíjn cornet of trompet die op cruciale momenten even boven alles uit jubelt of met een inventieve solo de kroon op het fraaie ensemblespel zet.

Overdaad aan informatie
Dat de voorstelling een verhaallijn heeft, zullen we weten! De enthousiaste vertelster, die op ontspannen toon de zaak aan elkaar praat, trekt daar aan het begin van de avond wel héél veel tijd voor uit. Gaandeweg de voorstelling nemen zowel de frequentie als de lengte van de praatjes gelukkig af, maar de informatie die over het publiek wordt uitgestort, is toch te overdadig en te gedetailleerd om te beklijven. Bovendien wringt het dat El Filali vooraf omstandig wordt bewierookt vanwege haar formidabele kwaliteiten als zangeres als we dat meteen daarna zelf kunnen vaststellen. Het is net als met goede wijn, die ook geen krans behoeft. Liever hadden we iets meer vernomen over de inhoud van de liederen, maar daarover blijft het vooral stil.

Funky accenten en interactieve projecties
Wat wél goed uitpakt, is de wisselwerking tussen traditionele of op de traditie geënte melodieën en het jazzy karakter van sommige arrangementen. Artistiek leider Arin Keshishi levert regelmatig funky weerwerk op zijn basgitaar en Demandt wordt door hem zeer terecht voorgesteld als de groove master van het ensemble. Ook de videoprojecties op een groot scherm achter het ensemble doen hun werk: zowel informatief – in de vorm van historische landkaarten – als sferisch en zelfs abstract, maar steeds in interactie met de liederen.

Piekmoment tot besluit
De Iraanse Yalda Abbasi en haar Turkse collega Duygu Alkan leveren beiden vocale hoogstandjes af. Speciale vermelding verdient de als finale bedachte toegift, waarbij de drie zangeressen gezamenlijk het podium betreden en na eerst afzonderlijk een deel van het lied voor hun rekening te hebben genomen, zelfs tot een soort driestemmigheid komen. Daarbij worden de subtiele verschillen tussen de drie zangstijlen, die ongeoefende oren meestal ontgaan, opeens fraai ‘uitgelicht’, wat onverwacht nog een laatste piekmoment oplevert.

Op 22 juni is Old Signs New Sounds nogmaals te zien en te horen; dan in TivoliVredenburg in Utrecht. Klik hier voor informatie en tickets.