Ping Pong Piano
Raquel Kurpershoek
Ivo Papasov - foto Ton Maas
Vernon Chatlein en Brenda Navarette - foto Eric van Nieuwland
All Ears Area - Chouk Ba & The Angströmers
Regendans - Yoas Huwae Media
Eliane Correa - lezing Women in Latin Music
Ivo Papasov Wedding Band - foto Ton Maas
Alaín Pérez - foto Eric van Nieuwland
All Ears Area - Gerard Verstraaten
Impressies van Music Meeting Festival 2022 Drie dagen 'All Ears' vrijdag 8 juli, 2022

Music Meeting Festival 2022 was een bijzondere editie. Drie jaar eerder had het laatste ‘echte’ festival plaatsgevonden. In de tussenliggende jaren was het eerst een kwestie van hopen dat het toch kon doorgaan (ijdel), vervolgens een alternatief bedenken in de gedaante van het online kanaal Music Meeting All Ears (zeer geslaagd) en hard doorwerken aan een kersverse volgende editie. En toen die er eenmaal was, stond hij als een huis!


door Ton Maas, Rik van Boeckel en Erk Willemsen

Ons online magazine MixedWorldMusic heeft een lange historie met het Music Meeting Festival. Elk jaar presenteerden we daar tot dusver de Mixed Media Lounge: interviews en miniconcerten met de festivalartiesten. Dat hebben we tijdens de editie van 2022 ook weer gedaan, maar nu onder de nieuwe noemer 'All Ears'. In de zogeheten All Ears Area waren er weer volop interviews  en miniconcerten. Ze zijn op video opgenomen en zullen vanaf september een voor een verschijnen op het All Ears kanaal en natuurlijk hier bij MixedWorldMusic. 

We memoreren prachtige interviews met The Ångströmers + Edele Joseph (foto boven), Sountougoumba Diarra, Rita Payés, Alaín Pérez, Raquel Kurpershoek, Adonis 'Panter' Calderón, inzichtgevende lezingen van Eliane Correa en briljante miniconcerten met Brenda Navarrete, Nos Otrobanda, Derya Türkan + Eric van der Westen en Osain del Monte.

Ook vonden er miniconcerten in de All Ears Area plaats die de naam Music Meeting recht deden, zoals het sprankelend duo Brenda Navarette (de percussioniste/zangeres) die op allerlei podia opdook tijdens de drie festivaldagen) en Vernon Chatlein. (foto Eric van Nieuwland)

En dat alles gebeurde in de fraaie All Ears Area, terwijl de volledige concerten zich afspeelden op drie andere podia: Nikko, Ziro en Mystic.

Raga in de Hortus
Op het Nikko podium beet Son Bent Braam het spits af, terwijl in de Mystic, het meest verafgelegen podium in de Hortus Botanicus, het optreden van de Indiase sarangispeler Ustad Sabir Sultan Khan plaatsvond, begeleid door Heiko Dijker op tabla. Heel toepasselijk werd gekozen voor een middagraga. Sabir, de negende generatie in een familie bespelers van de Noord-Indiase vedel, nam eerst rustig de tijd om de vele resonantiesnaren van zijn instrument te stemmen. Pas toen hij helemaal tevreden was, gaf hij een kort knikje richting Heiko en zette vervolgens de strijkstok aan een van de drie speelsnaren. Het zou overigens nog een hele tijd duren eer Heiko zijn vingertoppen op de vellen van zijn tabla kon laten roffelen, want elke raga begint met een lang, metrumloos voorspel, de alaap. Pas na een kwartier begon het ritmische gedeelte, zodat er ook voor ongeoefende oren enige structuur te ontwaren viel. Dat laatste was overigens nog helemaal niet zo makkelijk, want het ritmisch systeem van de raga is veel complexer dan we in het Westen gewend zijn, met cycli van wel twaalf tellen of meer, die ook nog eens onderverdeeld zijn. Des te opmerkelijk dus dat bij het aandachtig luisterende publiek onder het tentdak de spanningsboog ruim een half uur lang intact bleef.

Gestaalde perfectie uit Bulgarije
Om negen uur ’s avonds waren bij heel wat toestroomde festivalgangers de verwachtingen hoog gespannen voor het optreden van Ivo Papasov met zijn Bulgarian Wedding Band in de Ziro (foto boven door Ton Maas). Maar liefst drieëndertig jaar geleden had de band in deels nog altijd dezelfde bezetting tijdens de Music Meeting een concert gegeven dat in de hoofden van fans nog altijd nadreunt. De inmiddels zeventigjarige klarinettist en bandleider gaat er tegenwoordig liefst bij zitten, maar zijn spel is nog altijd even lenig en extatisch als toen. De band draait weliswaar volledig op de automatische piloot, maar de perfecte synchroniteit en duizelingwekkende snelheid waarmee de stukken met hun oneven maatsoorten vol ontregelende breaks en onverwachte wendingen er doorheen worden gejaagd, zijn nog altijd adembenemend.



Voodoo met retro-elektronica
In de stromende regen verzamelde zich zondagmiddag voor de Nikko een zee van paraplu’s voor het optreden van Chouk Bwa uit Haïti en het in Brussel gestationeerde Franse duo The Ångströmers. De combinatie van repetitieve vraag- en antwoordzang, aangevuurd door beukende voodooritmes, met retro-elektronica pakte live nog sterker uit dan op de plaat. Visueel had het er alleen leuker uitgezien als de Ångströmers hun modulaire systemen rechtop hadden neergezet. Nu moest je wel heel goed kijken om iets te kunnen zien van de patchkabels waarmee het signaal uit de analoge oscillatoren door de ringmodulator of het zaagtandfilter werd gesluisd. Aan de sound deed dat gelukkig geen afbreuk: die was zo baggervet als je je maar wensen kon.

Buitenbeentje met duende
Voor flamencozangeres Raquel Kurpershoek was het concert dat ze maandag aan het begin van de middag met haar twee begeleiders gaf in de Mystic, haar eerste grote optreden. De jonge Spaanse met de Nederlandse vader groeide op in Huelva en voltooide haar opleiding vervolgens in Rotterdam bij Codarts. Raquel zingt met een glimlach in plaats van de door zielepijn gekwelde blik die zo kenmerkend is voor het genre. Ook in haar muzikale opvatting van de flamenco is ze een buitenbeentje. Haar zelfgeschreven composities zijn melodieuzer en lyrischer dan gebruikelijk en bovendien zijn ze ook korter. Eigenlijk zou je haar ook best kunnen omschrijven als een singer-songwriter die zich bedient van flamenco als idioom, zoals ze tijdens het interview in de All Ears Area beaamde.

Hemelse verbintenis
Zanger en altviooltokkelaar Roland Satterwhite uit Canada, inmiddels gevestigd te Berlijn, was al twee keer eerder te zien op de Music Meeting: drie jaar geleden in een samenwerkingsproject met het North Sea String Quartet en vorig jaar in de online editie Music Meeting All Ears met zijn trio Tolyqyn. Onbedoeld heeft de groep iets weg van The Police, want Satterwhite zingt alsof zijn leven ervan af hangt en tovert daarbij middels de octaver ook een verrassende en overtuigende baspartij uit zijn instrument, terwijl de onstuimige Tal Arditi op gitaristisch avontuur mag met als leidraad de rotsvaste groove die drummer Tuba Gutz als fundament onder het tokkelwerk van Satterwhite heeft heeft geschoven. Op voorspraak van scheidend artistiek leider Maite Hontelé trad Tolyqyin op maandagavond nogmaals aan, dit maal met publiek en in dialoog met het Nederlandse kwintet K.O. Brass. Die K en O schijnen te staan voor Kyteman Orchestra, het muzikale biotoop waarin de mannen voorheen opereerden, maar Knock Out zou net zo passend zijn, want dit multiblaasgezelschap kan verpletterend tekeer gaan. Drie dagen gezamenlijke repetitietijd hadden de acht muzikanten voorafgaand aan hun gezamenlijke optreden. En conform het herenakkoord dat ze als elkaars bewonderaar sloten, leverden beide groepen de helft van het repertoire aan om die stukken vervolgens gezamenlijk onder handen te nemen. Hontelé’s inschatting dat de combi een knetterend hoogtepunt zou kunnen opleveren, werd door deze match made in heaven overtuigend waargemaakt.



Hoofdrol voor Cuba
En met al die bovenstaand beschreven concerten op de hoofdpodia is nog niet één keer het woord Cuba gevallen, terwijl Cuba Upside Down toch het hoofdthema van deze editie Music Meeting was. Upside Down was in die zin misschien de goede benaming dat zo’n beetje alle Cubaanse concerten in de regen plaatsvonden. Natuurlijk was er wel het bijzondere vier-piano-concert Ping Pong Piano (foto boven) dat in de Ziro tent plaatsvond en de handen absoluut terecht op elkaar kreeg. De  grote acts rondom artist in residence Alaín Pérez (foto rechts door Eric van Nieuwland) waren door véél water omgeven. Dat mocht de pret overigens niet drukken: op zaterdagavond speelden meer dan twintig Cubanen een indrukwekkende descarga jam, met een onverwachte trompetbijdrage van Maite Hontelé, artistiek directeur van Music Meeting. De afsluiting op zondagavond was voor Alain Pérez y la Orquesta, die zorgde voor een komisch schouwspel van dansende paraplu’s. Iets dat overigens niets afdeed aan de kwaliteit van het gebodene. Niet eerder werd zo’n hoogkwalitatieve dosis timba ten gehore gebracht als bij dit concert. En dan hebben we nog niet eens aangestipt dat op de enige zonnige dag de performance van de enorm uitgebreide percussie-zanggroep Adonis y Osain del Monte drie dagen lang doorgonsde, tot op de All Ears Area aan toe, waar ze op de zondag het luisterpubliek uit de stoelen kregen; onweerstaanbaar!

 

Ontketende krachten
Op maandag presenteerde Ramón Valle in de Ziro voor het eerst zijn project Boundless Forces, dat vanwege de pandemie meermaals was uitgesteld. Het was een sterk en gevarieerd optreden, waarin Valle met zijn groep van acht musici - de zangeressen Caroline Cartens en Berenice van Leer, saxofoniste Tineke Postma, percussionist Nils Fischer, drummer Rodney Barreto, contrabassiste Adinda Meertins, spoken word artiest Melanin Kris en toetseniste Jota Papadopoulou - een bijzondere mix ten gehore bracht van jazz, klassiek, latin, rap en funk. Het eerste nummer, Dentro, een eerbetoon aan Valles Afrikaanse voorouders had elementen van afrocubaanse jazz in zich. In Etate opvallende, opera-achtige zang van Caroline Cartens. In Boundless Forces en het zeer swingende Amsterdam Party Time gaf Berenice van Leer een vleugje soul mee aan de muziek en deed er nog een schepje bovenop in What’s Going On, geïnspireerd door de klassieker van Marvin Gaye. Daarin een fraaie congasolo van Nils Fischer, die in andere nummers ook de afrocubaanse batadrums bespeelde en samen met Rodney Barreto en Adinda Meertins voor sterke grooves zorgde. De raps en spoken words van Melanin Kris gaven het optreden extra cachet. In feite heeft Ramón Valle met Boundless Forces volstrekt nieuwe muziek gecreëerd die de grenzen van diverse genres overschrijdt.

Verleden en toekomst
Hetzelfde kan gezegd worden van het duo optreden van de Curaçaose percussionist Vernon Chatlein en toetsenist Tony Roe, wiens roots deel ook op Curaçao liggen. In de Ziro tent vond de wereldpremière van hun muzikale dialoog Future’s Past plaats, een project dat was geïnitieerd door de Music Meeting. Terwijl Tony Roe op piano en keyboard de toekomst liet doorklinken, dook Chatlein al zingend en pratend in Papiamento diep in de Curaçaose en Caribische muziektraditie. Naast zijn sterke spel op conga’s, djembé, batá, percussie en de Curaçaose tambu en tambu grande en vertelde hij verhalen over de man-vrouwrelaties op Curaçao. Het meest bijzonder waren echter de liederen die Tony Roe uit zijn keyboard toverde, gezongen in een uitgestorven Curaçaose taal: het Guene. Het waren samples afkomstig van oude opnamen uit 1950, gezongen door een muzikant die de taal nog kende.



Music Meeting Festival 2023 gaat plaatsvinden op 27, 28 en 29 mei 2023!

 

 


meer nieuws
Afscheid van een unieke stem
donderdag 19 september, 2024
donderdag 19 september, 2024
Indiase sarodvirtuoos verzorgt opmaat naar Wereld Alzheimer Dag
dinsdag 17 september, 2024
dinsdag 10 september, 2024
Plus de Transglobal World Music Chart Top-40
zondag 1 september, 2024
zondag 1 september, 2024
woensdag 28 augustus, 2024
Na het overlijden van deze grootse koraspeler uit Mali
zondag 25 augustus, 2024
Een Braziliaanse in Lissabon
woensdag 21 augustus, 2024
maandag 19 augustus, 2024