Mixed Media Lounge in de Oyo 
Amy Sacko 
Nesrine Belmokh 
Rum Buffalo interview 
Eliane Correa 
Bex Burch 
Maria Portugal 
Anandi Bhattacharya 
Oyo - foto Eric van Nieuwland 
Oyo - foto Eric van Nieuwland MixedWorldMusic doet verslag vanaf het festivalterrein van het International Music Meeting Festival in Nijmegen. Park Brakkenstein staat het hele pinksterweekend in het teken van muziek uit alle windstreken. Met MixedWorldMusic doen we live-interviews en hosten we miniconcerten met de festivalartiesten in de Mixed Media Lounge vanuit de Oyo, de prachtig op een open plek in het bos gelegen locatie. Tijdens drie festivaldagen zetten we in dit artikel verslagen online.
Mixed Media Lounge in Oyo - foto Eric van Nieuwland
door Ton Maas, Jaïr Tchong en Erk Willemsen - foto's door Ton Maas (tenzij anders vermeld), eindredactie Tineke van Brederode
In dit artikel vind je verslagen in omgekeerd chronologische volgorde. Dus als je tijdens het weekend meerdere keren kijkt, zie je het nieuwste item steeds bovenaan verschijnen.
Lees hier wat we eerder publiceerden over Music Meeting 2019.
En bekijk in dit artikel de programmering van de Mixed Media Lounge.
Dag 3, maandag 10 juni - tweede pinksterdag
Antonio Lizana Trio
Even leek het erop dat Antonio Lizana en consorten het niet zouden halen bij ons in de Mixed Media Lounge te verschijnen. Ze zaten al in het vliegtuig vanuit Spanje toen de vlucht gecanceld werd en ze moesten wachten op een volgende vlucht. Maar ze waren er, en performden meteen maximaal. Zie de video!
En het interview door Ton Maas:
Nubiyan Twist
Een collectief van muzikanten die gezamenlijk jazz studeerden in Leeds. Nubiyan Twist is een fraai voorbeeld van de accentverschuiving in de programmering van Music Meeting. Zonder afbreuk te doen aan artistieke aspiratie wordt er openheid gecreëerd door herkenbare aangrijpingspunten aan te reiken. De abstractie oogt figuratief, zou je kunnen zeggen. Maar ondanks de toegankelijkheid is de muziek van Nubiyan Twist ambitieuzer dan die van bijvoorbeeld Rum Buffalo. Een gouden greep is de recente toevoeging van zangeres Cherise Adams-Burnett, die zich niet alleen een voorbeeldig vocaliste betoonde, maar met haar beweeglijkheid en uitstraling ook een magnetisch boegbeeld. Je vraagt je af hoe ze het ooit zónder haar hebben gedaan! (TM)
Fragment uit het interview door Alessio Surian, met gitarist Tom Excell en toetsenist Oli Cadman van Nubiyan Twist.
Omri Mor & Karim Ziad & Mehdi Nassouli
Tussen gnawamuzikant Mehdi Nassouli en slagwerker Karim Ziad is geen sprake van bloedverwantschap, maar in muzikaal opzicht beschouwt de jonge Marokkaan uit Essaouira de Algerijns-Franse veteraan als vader. Bij herhaling vertelt hij aan interviewer Koen Schouten hoe trots hij is om nu met zijn grote held het podium te delen, iets wat hij als jongetje niet had kunnen bevroeden. Ook voor de Israëlische jazzpianist Omri Mor blijkt Ziad een grote inspiratiebron te zijn geweest. ‘Maar mijn rol hier is heel bescheiden. Ik volg eigenlijk vooral wat zij doen, zoek daar mijn weg in en leer daar nog elke dag veel van!’ Dat tastende toetsenwerk leverde overigens vrijwel meteen al spannende harmonische interventies op in de voor de trancewerking vereiste monotonie van het geplok op de gimbri (basluit) van de gnawa.
Het interview met de drie door Koen Schouten:
Anandi Bhattacharya
Na een wonderschoon concert in de Ziro komt Anandi Bhattacharya naar de Mixed Media Lounge in de Oyo. Ze is alleen en doet een ontwapenend interview met Ton Maas en geeft een betoverende soloperformance.
In dat interview bevestigt Anandi Bhattacharya op subtiele wijze een onderliggende rode draad in de programmering van Music Meeting. Van oudsher staat klassieke muziek op afstand van andere genres, maar ook een klassiek musicus heeft − als het goed is − een emotioneel verhaal bij de luisteraar veroorzaakt. De connectie met het publiek is het belangrijkste − als dat niet lukt dan slaag je niet als artiest.
Verder telde in het gesprek Bhattacharya naar eigen zeggen haar zegeningen bij de hardvochtige muzikale opvoeding die zij genoot. Door die discipline heeft zij nu een kennis van de klassieke Indiase muziek die ontbreekt bij leeftijdgenoten. Tegelijkertijd staan haar oren wijd open naar jazz en pop; vooral Joni Mitchell vormt een inspiratiebron. Ze sloot de Oyo-sessie dan ook af met een onderkoelde cover van Mitchell's Blue. (JT)
Bekijk het integrale interview plus soloperformance in deze video:
Amaguk
Een extra vermelding is hier op zijn plaats voor een van de acts op het talentenpodium. Met de naam Amaguk roept het powertrio dat zich bij Codarts in Rotterdam heeft uitgekristalliseerd onwillekeurig associaties op met ijzige regionen waar alleen Inuit zich wagen, terwijl de leden juist afkomstig zijn uit aanzienlijk warmer streken, zoals Gran Canaria, Madrid en Griekenland. Met hun tomeloze energie en drive zijn Alba Gil Aceytuno (altsax en toetsen), Daniel Denis (gitaar) en Alex Coulon (slagwerk) de ideale jamband. Aan kop en staart hebben ze schijt. Alles draait om wat zich daartussen afspeelt, en als luisteraar kan je alleen maar hopen dat het nog even mag duren, zo goddelijk is het om je door hun combinatie van kracht, inventiviteit en souplesse te laten meevoeren naar de hemel van de eeuwige groove.
Maandag 10 juni – tweede pinksterdag
14:00 - Clube da Encruza
14:45 - Sofiane Saidi
16:15 - Anandi Bhattacharya
17:00 - Omri Mor & Karim Ziad & Mehdi Nassouli
18:30 - Nubiyan Twist
19:00 - Antonio Lizana
19:15 - Liran Donin
Dag 2, zondag 9 juni − eerste pinksterdag
Opvallend veel vrouwen in deze editie van de Music Meeting, inclusief de beide Artists in Focus: Eliane Correa en Bex Burch. Ze waren op de tweede festivaldag ook beiden te gast in de Oyo,de tent waarin zich het intieme en bij vlagen betoverende wondertje van de Mixed Media Lounge voltrekt.
Blick Bassy
Hemelse sferen
Dag 2 werd afgesloten met een indrukwekkend optreden van, en een bijzonder interview met Blick Bassy uit Kameroen. Bassy bleek niet alleen een indringende en emotionerende vertolker met een ongelooflijk vocaal bereik, maar ook een boeiende verteller die blijk gaf van groot reflexief vermogen. Zijn gloedvolle betoog over het belang van gezamenlijkheid en verbinding werd beloond met een open doekje. Of die klein uitgevallen elektrische gitaar van hem dan zo’n andere klank had, wilde interviewer Koen Schouten nog weten. Waarop Bassy hem grijnzend aankeek en begon uit te leggen hoe vermoeiend het vele reizen kan zijn en hoe lastig het is geworden om als muzikant je instrument mee te mogen nemen het vliegtuig in (zodat er in de cargo niet mee wordt gesmeten). ‘En deze mag ik bijna altijd gewoon bij me houden’, voegde hij er met een tevreden blik op zijn instrument aan toe. Om dag twee van de Mixed Media Lounge vervolgens af te sluiten met een betoverend mooie toegift waarin zijn stem aan het eind aldoor hoger opsteeg tot hij uiteindelijk leek op te lossen in hemelse sferen.
Het grootste deel van het interview kan je hier zien:
Improviseren in de Mixed Media Lounge
Er moest halverwege deze tweede dag even gesleuteld worden aan het schema, want de drie muzikanten die het Global Improvisers Orchestra zouden vertegenwoordigen, bleken niet zo snel na hun indrukwekkende optreden in de Ziro in de Mixed Media Lounge aanwezig te kunnen zijn. Over die afvaardiging was trouwens nog het een en ander te doen geweest. Ze waren er met z’n allen niet uitgekomen – iedereen zou eigenlijk graag aan de minisessie in de Oyo mee hebben willen doen en bandleider Jan Klare wilde niemand voortrekken. Dus had hij ons gevraagd die keuze te maken...
Het is jammer dat al voorafgaand aan het concert moest worden besloten welke drie muzikanten je uit z’n bont gezelschap selecteert, hoewel de keuze voor Burch met haar Ghanese gyil (een grote versie van de balafon, maar dan zonder 'ballen') natuurlijk voor de hand lag. Die voor Pieter Theuns met zijn imposante theorbe (langhalsluit) en contrabassist Luke Stewart bleek achteraf gerechtvaardigd, want beiden hadden juist een tamelijk bescheiden rol gespeeld in het project. Maar juist vanwege haar indrukwekkende bijdrage als slagwerker én zangeres had ook Maria Portugal nog best even in het zonnetje mogen worden gezet. (TM)
Dat laatste aspect haalt Jaïr Tchong ook nog aan in zijn bespreking van het concert:
Global Improvisers Orchestra
Ineens klinkt een Venezolaans lied – geheel gedeconstructeerd, maar immer vol schittering
Dag twee werd geopend met stevige improvisatiemuziek door het Global Improvisers Orchestra op het Ziro-podium. De groep is ontstaan op het Duitse festival Moers, een festival dat vlak over de grens in ditzelfde weekend wordt georganiseerd en sinds jaar en dag voor een aantal projecten artistiek partner van de Music Meeting is. Met altsaxofonist Jan Klare als primus inter pares begon dit collectief ietwat ondoordringbaar met geheel vrije klanken. Maar ineens kwamen er fraaie structuren bovendrijven, vooral afkomstig van Music Meeting Artist in Focus Bex Burch op de gyil en Sein Hla Myaing op de pat waing (eenentwintig kleine handdrums in een cirkel) – ‘onorthodoxe instrumentatie’ is hier een understatement. De gyil komt uit Ghana, maar klinkt hier in aangepaste vorm; de pat waing is Birmees van origine. In combinatie zorgt dit percussieve duo voor de gewenste houvast binnen de vrije klanken.
De auditieve stream of consciousness die Global Improvisers Orchestra ten gehore bracht viel in verschillende hoofdstukken uiteen, maar alle sferen die hier werden opgeroepen smaakten naar meer en hielden het grootste deel van het publiek gegijzeld in betovering. Mooi moment: twee jonge kinderen vooraan die precies op het moment dat er structuren opdoemen allebei beginnen te dansen.
Op de foto: Slagwerker Maria Portugal
Impro van dit kaliber vergt een zekere bereidheid van de luisteraar om zich over te geven, maar als dat lukt maak je iets per definitie unieks mee. Het laatste hoofdstuk van dit ‘audioboek’ bevatte een grote verrassing: slagwerker Maria Portugal bracht ineens temidden van alle vrije impro een versie van de latin klassieker Tonada de la Luna Llena, het werkelijk schitterende nummer van de Venezolaanse zanger Simon Díaz, bekend geworden in de versies van de Afro-Peruaanse Susana Baca en de Braziliaan Caetano Veloso. Veloso zong het memorabel in voor de soundtrack van Pedro Almodóvars La Flor de Mi Secreto (1995). Portugal trok deze prachtige melodie uiteen over een langgerekte improvisatie op drums, die tegelijkertijd tergend spannend bleef en steeds bijna pesterig terug verwees naar de bron. Geheel gedeconstructeerd, maar immer vol schittering gaf deze interventie van Portugal aan dit concert precies de bezieling die het nog nodig had. (JT)
Kijk hier naar een deel van de performance in de Mixed Media Lounge van een kleine delegatie uit het imposante Global Improvisers Orchestra: Luke Stewart, bas, Pieter Theuns, theorbe, en Bex Burch, gyil:
Artist in Focus Eliane Correa
Eliane Correa is overal als een vis in het water. Ze deed drie verschillende studies – klassiek piano, compositie en etnomusicologie – in drie verschillende landen. Londen kent de Cubaans-Argentijnse Correa als bandleider. En dan met name van Wara, waarmee ze op Music Meeting speelt. Met het grootste deel van de band kwam ze ook naar de Mixed Media Lounge. Op de derde dag zal ze te zien zijn in een speciaal project met het Nederlandse Fuse.
Zangeres en pianiste Eliane Correa, afkomstig van Cuba maar woonachtig in Londen, trad in de Mixed Media Lounge aan met haar vrijwel voltallige band Wara. Mede dank zij de beweeglijke en goedlachse zangeressen Juanita Euka en Fedzilla werd het optreden een spetterend feestje, waaraan ook basgitariste Alley Lloy haar funky ketsende steentje bijdroeg. Aan de al even enthousiaste interviewer Jaïr Tchong vertelde Correa vervolgens in geuren en kleuren over haar lastige positie als Cubaanse muzikant in Londen, waar nog altijd moet worden opgebokst tegen het stereotype beeld van Cuba zoals dat ooit werd gecanoniseerd door de Buena Vista Social Club. Ook het feit dat je klassieke achtergrond maar al te gemakkelijk over het hoofd wordt gezien als je eenmaal in een hokje bent geplaatst, werd door Correa met de nodige zelfspot inzichtelijk gemaakt. Wat daarbij hielp, is het feit dat ze inmiddels een carrière als componist van filmmuziek heeft opgebouwd. (TM)
Kijk hier het grootste deel van het interview:
En zie hier een van de nummers die gespeeld werden:
Širom
Hoewel Alessio Surian z’n opperste best deed, wist hij aan de drie leden van het Sloveense trio Širom niet veel woorden te ontlokken, en verbale bevlogenheid al helemaal niet. Violiste Ana Kranavja begon zelfs met enige wanhoop in de blik nee te knikken toen ze dreigde aan de beurt te komen om een vraag te beantwoorden. Duidelijk werd in elk geval dat ze als trio bij elkaar waren gekomen vanwege gedeelde belangstelling voor trance-achtige drones. Bij wijze van understatement vertelde Samo Kutin na een lang stuk met eindeloos herhalende motieven dat ze slechts een klein deel van het betreffende nummer hadden gespeeld. Waarvan akte. (TM)
Bekijk hier het interview:
Mokoomba uit Zimbabwe opent het Dag 2 programma. Bekijk hier een Facebook Live fragment.
Zondag 9 juni – eerste pinksterdag
15:45 - Mokoomba
16:15 - Global Improvisers Orchestra
16:30 - Betsayda Machado + El Tuyero Ilustrado
18:00 - Eliane Correa
18:30 - Širom
18:45 - Dimitar Bodurov & Avigeya Voices
20:30 - North Sea String Quartet & Roland Satterwhite
21:00 - Rachele Andrioli & Rocco Nigro
21:15 - Blick Bassy
Dag 1, zaterdag 8 juni
We besluiten de eerste dag in de Mixed Media Lounge met een 'kroegoptreden' van Lo-Landers, de formatie die kort daarvoor een zinderend concert op het Ziro-podium had gegeven. Slot van een eerste dag Mixed Media Lounge in de Oyo, met een keur aan miniconcerten en interessante, soms diepgravende, soms hilarische interviews met de festivalartiesten.
Zie hieronder verslaggeving en videofragmenten van Bassekou Kouyaté & Amy Sacko, Rum Buffalo, The Garifuna Collective, Alfredo Rodríguez & Pedrito Martinez, en Nesrine Belmokh. Op de foto: interview Rum Buffalo
Terugblik
Na de eerste dag is het ook tijd voor een eerste terugblik. Ton Maas schrijft:
Hoe binden we een jonger publiek aan ons festival? Dat is de vraag die bij Music Meeting al jaren boven de markt hangt. Een paar edities lang was de eerste festivaldag gereserveerd voor bands als Sons of Kemet, met daarnaast de nodige dj’s c.q. 'producers'. Het leverde vermakelijke taferelen op, zoals een groepje grijsgekuifde festivalveteranen dat op gepaste afstand vol mededogen toekeek hoe een tweetal dj’s zichzelf achter hun aanrecht tot voorbij het kookpunt trachtte te (draai)tafelen.
Het roer moest om – zoveel was wel duidelijk. Daartoe zijn onlangs twee nieuwe extra programmeurs aangetrokken die alleen al vanwege hun eigen leeftijd meer voeling zouden moeten hebben met 'de jeugd'. Het blad OYO, een van de nieuwe marketing tools van Music Meeting, lijkt de plank vooral mis te slaan, alleen al qua opmaak en leesvoerlengte. Een aantal workshops zorgde op de eerste festivaldag niettemin voor een opvallende populatie jongeren, die vervolgens ook opdoken bij de meer 'traditionele' festivalacts.
Optreden Rum Buffalo in de Mixed Media Lounge in de Oyo
En ook daar tekent zich een verschuiving af, maar dan een waarbij de vaste festivalgangers niet meteen worden afgeschrikt. Het funky repertoire van Rum Buffalo bijvoorbeeld (foto boven, in de Mixed Media Lounge), wordt gebracht met de nodige street cred, maar ook met voldoende raffinement om kritischer oren te behagen.
Nesrine Belmokh
En celliste en zangeres Nesrine Belmokh brengt met haar Algerijns-Spaans-Franse trio NES muziek die je uiteindelijk nog het beste kunt omschrijven als 'sophisticated pop' met hier en daar een exotisch tintje van Arabische signatuur. Beetje rare bezetting misschien, met twee celli en slagwerk, maar wel met lekkere ad libs en uitgekiende 'koortjes' door de heren van het trio. (TM)
Nesrine Belmokh, naamgeefster van haar trio NES kwam ook naar de Mixed Media Lounge. Bekijk hier een fragment van haar miniconcert.
Alfredo Rodríguez en Pedrito Martinez
'We hebben het hier over muziek, niet over religie, toch?'
Apart van elkaar zijn Alfredo Rodríguez en Pedrito Martinez grootheden in de Cubaanse muziek. Martinez is een van 's werelds beste percussionisten en begenadigd zanger, Rodríguez een klassiek geschoolde, avontuurlijke jazzmuzikant die de piano bespeelt als melodisch percussie-instrument. Hun album Duologue (2019) barst van de rijke Cubaanse composities, geworteld in de West-Afrikaanse muzikale traditie.
In de Mixed Media Lounge kon hun duostijl nooit helemaal uit de verf komen omdat Rodríguez een vleugel ontbeerde en Martinez het met drie conga's moest doen, terwijl hij in het duo met Rodríguez juist een revolutionaire drums-percussieset gebruikt waar hij op compleet vernieuwende manier op speelt.
Maar het duo is niet voor één gat te vangen en speelde in de sessie in de Mixed Media Lounge alsof hun leven ervan afhing.
In het interview met Koen Schouten vertelt het duo over hun plaat Duologue, geproduceerd door Quincy Jones, over het al dan niet stemmen van conga's en over het praten over religie ('Dan zitten we hier nog uren!'). (EW)
The Garifuna Collective
Van Afrikaans erfgoed naar dub
Tot de meer traditionele onderdelen van Music Meeting 2019 behoorde een optreden van The Garifuna Collective uit Belize. ‘Nee, dat is geen Zuid-Amerikaans land’, corrigeerde gitarist Al Ovando van het collectief interviewer Jaïr Tchong. ‘Wij komen uit Midden-Amerika.’ Om daarna de volgende vraag van Tchong over eventuele verwantschap met 'Afro-Surinaams' niet te verstaan of gewoon te negeren, en in plaats daarvan omstandig te verklaren hoe trots de muzikanten uit Belize zijn op hun Afrikaanse erfgoed. Een vraag naar het waarom van de titel van de binnenkort te verschijnen cd Hamala, bleek eveneens aanleiding tot het nodige eerbetoon, onder meer aan het adres van Andy Palacio, de veel te vroeg overleden koning van de garifunamuziek. Het eerbetoon mondde uiteindelijk uit in de constatering dat de groep na al deze 'tributes' eindelijk de handen vrij had om andere wegen in te slaan. Of ze een rol voor zichzelf zagen weggelegd à la de Jamaicanen met hun inmiddels wereldberoemde reggae, wilde Tchong weten. ‘Ach, we blijven gewoon doen wat we doen – trouw aan de eigen traditie. We voelen ons vrij om te experimenteren hoor, met dub bijvoorbeeld, maar zonder iets te forceren.’ (TM)
Bekijk het interview hier:
Een fragment uit het optreden:
Rum Buffalo
Jake 1, Jake 2 en een baritonsax
Rum Buffalo uit Londen is begonnen als straatband, en nu schuimt de jonge groep met steeds meer succes de podia en festivals van Groot-Brittannië af met een ratjetoe van rauwe rootsmuziek in theatrale vaudeville-stijl. Kijk hier een fragement van het miniconcert in de Mixed Media Lounge:
Het interview door Koen Schouten nam hilarische vormen aan toen de baritonsax van Jamie Reibl onder de loep genomen werd, en dat nadat de Jakes van de band een nummer hadden meegekregen.
Bassekou Kouyaté & Amy Sacko
Hoe groots een klein instrument kan zijn
De Malinese zangeres Amy Sacko en haar man, n’goni-speler Bassekou Kouyaté, openden dit jaar de programmering van de Mixed Media Lounge op het door MixedWorldMusic gepresenteerde contextpodium Oyo. Met zijn ensemble Ngoni Ba heeft Kouyaté sinds 2007 met goed ontvangen optredens en vijf albums internationaal de kleine n’goni onder de aandacht gebracht. Terwijl Ngoni Ba later op de eerste dag een festivalset speelde op het grote podium, kom je ook (of juist) in deze intieme vorm snel onder de bekoring van de griot-muziek, zoals door dit duo gespeeld. Wonderlijk hoeveel karakter en expressie Bassekou uit die minuscule, viersnarige n’goni weet te toveren.
Griot-muziek is tijdloos, maar tijdens het interview bleek al snel dat de Malinese muziekcultuur in een ernstige crisis is geraakt door de ontwrichting van Mali door terroristische aanvallen. Naar eigen zeggen ontstond dit duoproject toen Bassekou in zijn geboortedorp Garana een moment van openbaring had, gezeten aan de rivier: de schoonheid van het land en de rijkdom van de Malinese muziekcultuur, dat alles staat nu op het spel. In Bamako heeft Kouyaté daarom een muziekschool opgericht.
Het duoproject met zijn vrouw Amy Sacko (foto), die ook onder eigen naam een carrière heeft, staat in het teken van traditionele Malinese liederen – dit nadat Kouyaté met zijn vorige albums de sound van de n’goni wist te moderniseren tot een bijna rockachtig niveau. Met veel internationale weerklank wist Kouyaté de bekende kora van zijn troon te stoten, waar enige historische rechtvaardigheid in zit, want in vroeger tijden was juist de n’goni het belangrijkste griot-instrument. In het interview verklaarde Kouyaté de titel van het in februari van dit jaar uitgebrachte album Miri (droom, contemplatie in het Barana). 'Miri' staat voor de noodzaak voor Mali om uit de huidige situatie te geraken. Zoals hij sprak over de netelige situatie in Mali deed bij zijn publiek de hoop opvlammen dat Mali zich werkelijk kan bevrijden van de huidige terreur. Die ook, benadrukte Kouyaté, zeer amuzikaal en amuzisch is. (JT)
Zaterdag 8 juni − Programma Mixed Media Lounge
14:15 - Bassekou Kouyaté & Amy Sacko
15:45 - Rum Buffalo
16:45 - The Garifuna Collective
18:15 - Alfredo Rodríguez & Pedrito Martinez
19:00 - Nesrine Belmokh
20:30 - Sakili Trio
21:00 - Lo-Landers
