Salif Keita's misschien wel laatste concert - op dinsdag 25 juni in Carre, Amsterdam Afscheid in etappes maandag 25 maart, 2019

De inmiddels 69-jarige jarige Malinese sterzanger Salif Keita, bijgenaamd 'The Golden Voice of Africa', neemt na een indrukwekkende carrière van meer dan vijftig jaar langzaam aan afscheid van zijn fans. Hij heeft aangekondigd dat het nieuwe album 'Un Autre Blanc' zijn allerlaatste zal zijn. Om deze zwanenzang luister bij te zetten komt hij op dinsdag 25 juni voor een eenmalig concert naar Carré in Amsterdam, misschien wel het laatste concert dat hij in Nederland zal geven. Keita is nog altijd gezegend met een krachtige, melancholieke stem, die na al die jaren nog niets aan zeggingskracht verloren heeft. Het belooft dan ook bij voorbaat een bijzonder concert te worden van een van de grootste zangers van Afrika.


Tickets voor dit concert via deze link


door Bas Springer

Eind vorig jaar kwam Salif Keita met zijn album Un Autre Blanc weer heel sterk voor de dag. Hij droeg de plaat op aan de albino’s in Afrika, die nog altijd met de nek worden aangekeken en regelmatig doodsbedreigingen ontvangen.

Op de cd wordt Keita bijgestaan door gastmuzikanten als Angelique Kidjo, Alpha Blondy en Ladysmith Black Mambazo. Wat indruk maakt is dat de inmiddels bejaarde Keita nog altijd opvallend goed bij stem is.

De grote kracht van Salif Keïta is dat hij altijd zichzelf is gebleven en in zichzelf is blijven geloven. Die innerlijke drijfveer heeft hem op de been gehouden en dat vertaalt zich in songs die enerzijds diep geworteld zijn in de grote Malinese muziektraditie en anderzijds modern en zelf hip klinken.

Lees hier de recensie van Un Autre Blanc elders op MixedWorldMusic.  

 

Dromen 
Salif Keita werd op 25 augustus 1949 geboren in Djoliba. Hij is een rechtstreekse afstammeling van Sundiata Keita, de stichter van het koninkrijk Mali. Volgens de traditie van het Malinese kastenstelstel zou hij nooit zanger kunnen worden omdat de rol van zanger en verhalenbestemmer voortbestemd was en nog altijd is voor de griot. De jonge Salif wilde aanvankelijk onderwijzer worden, maar zijn ogen waren te slecht, een gevolg van zijn albinisme. Aangezien dat in de Mandinkacultuur wordt beschouwd als teken van ongeluk en pech, werd Keita al in zijn vroege jeugd afgescheiden van de rest van zijn familie. Tijdens de vele jaren van eenzaamheid begon hij te dromen van een carrière als zanger.


Rail Band

In 1967 nam Keita een drastisch besluit. Hij verliet zijn familie en de stad Djoliba en vestigde zich in de Malinese hoofdstad Bamako, waar hij drie jaar later als zanger toetrad tot de legendarische Rail Band. Dit orkest was opgericht en werd gesponsord door het Ministerie van Informatie, als onderdeel van een programma dat was gericht op het moderniseren van nationale tradities. De band fungeerde als huisorkest van het stationshotel in Bamako en werd in 1976 omgedoopt tot Orchestre du Buffet Hôtel de la Gare de Bamako. Hun repertoire bestond uit een mengeling van Mandingo-stijlen en afrocubaanse dansmuziek, gespeeld op elektrische gitaren, elektrisch orgel, saxofoon, koperblaasinstrumenten, drums en traditionele instrumenten zoals kora, balafon en ngoni. Typerend waren de door de islam beïnvloede vocalen, die het handelsmerk werden van de jonge Keita.

Les Ambassadeurs
In 1973 stapte Keita over naar Les Ambassadeurs, een concurrerende band. Vanwege de politieke en economsiche onrust in Mali weken Keita en zijn nieuwe groep halverwege de jaren zeventig uit naar Abidjan (Ivoorkust). De groepsnaam werd veranderd in Les Ambassadeurs Internationaux, en de status van Keita reikte inmiddels tot over de landsgrenzen. Zo ontving hij een nationale onderscheiding van de toenmalige president van Guinee, Sékou Touré. Als dankbetuiging componeerde Keita de klassieker Mandjou, een loflied op Sékou Toure.





Parijs
Om een internationaal publiek te bereiken vestigde Keita zich in 1984 in Parijs, waar hij zich toelegde op de samensmelting van traditionele West-Afrikaanse muziekstijlen met westerse pop, rock, jazz en blues. Uniek voor die tijd was de combinatie van traditionele Afrikaanse en moderne westerse instrumenten. Zo klonken naast de balafon, kora en ngoni ook elektrische gitaren, saxofoon en synthesizers. Keita’s internationale doorbraak kwam in 1987 met het album Soro, dat een ijkpunt werd voor alle Afrikaanse muzikanten die in het Westen wilden doorbreken.



Mali

In de jaren negentig vierde Keita als een van de eerste Afrikaanse sterren van de wereldmuziek triomfen in Europa en Amerika, maar de kwaliteit van zijn cd’s liet nog wel eens te wensen over. Moe van de westerse muziekwereld keerde hij kort na het begin van het nieuwe millennium terug naar zijn geboorteland. In 2002 verscheen het  traditioneel georiënteerde Moffou, door critici onthaald als zijn beste album in jaren. De twee opeenvolgende albums, M’bemba (2005) en La Différence (2009) lieten opnieuw een geïnspireerde Keita horen.

Concert
dinsdag 25 juni - Carré, Amsterdam
Tickets voor dit concert via deze link.

Videoplaylist met clips en live concerten, samengesteld door MixedWorldMusic. 




Spotify playlist met veel albums van Salif Keita, samengesteld door MixedWorldMusic.
 
 

Eerder verschenen artikelen op MixedWorldMusic: 

Salif Keita's kameleontische muziek - door Bram Posthumus

Salif Keita over het verschil - door Erk Willemsen 

 

 


meer nieuws
Betoverende samenzang in de Amstelkerk
maandag 11 maart, 2024
Soloconcert van Nani Vazana in de Roode Bioscoop
zondag 10 maart, 2024
Plus de Transglobal World Music Chart Top-40
vrijdag 1 maart, 2024
Uitverkochte Cloud Nine zaal op stelten gezet
maandag 19 februari, 2024
In Amsterdam, Utrecht en Den Haag tussen 8 maart en 22 juni 2024
woensdag 14 februari, 2024
Daverend optreden bij De X
maandag 12 februari, 2024
Tref begeleidt balfolk in De Omval
dinsdag 6 februari, 2024
Plus de Transglobal World Music Chart Top-40
donderdag 1 februari, 2024
Een persoonlijke impressie
maandag 29 januari, 2024
Monica Akihary met Boi Akih op Jazz Podium Hot House in Leiden
zaterdag 27 januari, 2024