Afgelopen zaterdag presenteerden Mehmet Polat en zijn kwartet hun nieuwe album Embodied Poetry bij De X in Leiden. Rik van Boeckel doet verslag.
door Rik van Boeckel (tekst en foto's)
Het was een prachtig concert dat Mehmet Polat (ûd), Mike Roelofs (piano), Daniël van Huffelen (contrabas) en Martin Hafizi (drums) zaterdagavond gaven in wereldmuziekcentrum De X in Leiden. Net als op hun nieuwe cd lieten ze een variatie aan muziekstijlen lieten horen: Turkse, Perzische en mediterrane muziek en ook jazz. Vooral Mike Roelofs zorgde voor de jazzinvloeden. Ûd en de piano klonken opvallend fraai samen!
Twinkelend en diep resonerend
De groep speelde alle twaalf door Polat gecomponeerde tracks van Embodied Poetry in precies dezelfde volgorde als op de cd. In het openingsnummer Introspection liet Mehmet al meteen zijn afwisselend twinkelende en diep resonerende spel op de Arabische luit horen. Mike Roelofs gaf een aantal malen een fraaie solo ten beste, net als Daniël van Huffelen en Martin Hafizi. For Growth, in vijf-achtste, is een nummer met Spaanse en Perzische invloeden. Tijdens een van de daarop volgende nummers opende Van Huffelen met een subtiele solo op de contrabas, daarbij zachtjes ondersteund door Hafizi op drums.
Mediterraan gecombineerd met jazz
Het concert werd gekenmerkt door veel melodische en ritmische variatie. In Diotima worden mediterrane muziektradities met jazz gecombineerd, zoals Mehmet aan het enthousiaste publiek uitlegde. Na de pauze ging het concert verder met Morning Smiles en Landed Together. Bij dat laatste stuk ontbrak de bijdrage van de Armeense dudukspeler Vardan Hovanissian, maar het was er niet minder mooi om. Soms was de muziek heftig en aangrijpend en dan weer rustig, wat zorgde voor veel dynamiek. Het was een fantastisch concert dat eindigde met een splinternieuw nummer als toegift: Inheritance Pattern, Daarin liet Polat vooral zijn Turkse achtergrond doorklinken.
