De in Ecuador geboren en in New York wonende Amerikaanse zangeres en latin-rockgitariste Eljuri gaf met de eveveens in New York woonachtige bassist Winston Roye en de Colombiaanse drummer/percussionist Alex Alexander een tweetal sterke en gevarieerde optredens in Nederland. Donderdagavond 6 april trad ze op in de kleine Zoca Flavor zaal van het Patronaat in Haarlem, en op de eerste paasdag ’s middags in de Thiemeloods in Nijmegen. Zo presenteerde ze in Nederland haar nieuwe cd Reflexión, maar ze speelde ook repertoire van vorige albums. In Nijmegen was er meer maar ook ouder publiek dan in Haarlem.

door Rik van Boeckel

Er was niet veel publiek in de kleine Zoca Flavor zaal van het Patronaat in Haarlem. Alleen al vanwege de kwaliteit van haar muziek en haar bijzonder goede gitaarspel verdient Eljuri meer aandacht van Nederlandse muziekliefhebbers. Ze noemt zichzelf World Beat Rocker. Haar muzikale Odyssee is een bijzondere, multiculturele mix van latin (o.a. bolero), rock, reggae en funk die ze als zangeres zowel in het Spaans als het Engels ten gehore brengt. Eljuri begon haar optreden met het enerverende El Camino, dat wordt gekenmerkt door een subtiele latin-sfeer. Nadat ze haar publiek erop had gewezen dat Haarlem hun thuis is, zong het nummer Home en daarna Salva La Tierra, dat begon met opvallend sterke gitaarriffs, iets wat eigenlijk voor vrijwel al haar nummers geldt. Eljuri weet op de elektrische gitaar buitengewoon krachtig uit te halen en uiteraard ook op een zeer ritmische manier. Maar ook haar begeleiders zijn cruciaal voor de sfeer en een belangrijke steun voor Eljuri's muzikale visie. Allebei zijn het fantastische musici. Winston Roy neemt niet alleen de baspartijen voor zijn rekening, maar zingt ook enkele stukken mee met Eljuri.

Reggae en latin rock
Na het rustiger en meer verhalende El Dia volgde No Puedo Cruzar, een aparte mix van reggae en Latin rock. En daarna volgde Como en un Sueño van het album En Paz, gespeeld op een Ecuadorians pasilloritme in 6/8 maat. Wat een fantastisch nummer is dit toch, vooral ook door Eljuri’s zang. Er klonken meer songs van voorgaande albums, zoals Peligrosa, met fraaie latin drumpatronen van Alex Alexander op de AfroCubaanse clave! Zijn drums klonken hier zelfs een beetje als timbales! Ook de titeltrack van En Paz kwam langs, met opvallend twinkelend gitaarspel. Eljuri speelde ook Bang Bang, een staccato protestsong tegen geweld van het album La Lucha uit 2016. Na deze song volgde de enige cover: Bob Marley’s Get Up Stand Up. De sterkste stukken van Reflexión passeerden uiteraard de revue, zoals Espejo (spiegel), Llevame (til me op), Feeds You, Keep it Up, Shelter, La Voz (de stem) en Por Ti (voor jou) waarbij ze zich liefdevol tot het inmiddels dansende publiek richtte. Eljuri sloot haar optreden af met het krachtige Derecho van het album Fuerte uit 2012. Een fraaie apotheose van  een avond waarop Eljuri samen met haar geweldige musici haar eigen world beat mix van stijlen overtuigend tot uitvoering bracht.

Zittend publiek
In de Nijmeegse Thiemeloods was de uitvoering akoestischer dan in Haarlem. Alex Alexander speelde er zelfs geen drums maar Egyptische bongo’s en Eljuri zelf speelde wel op dezelfde gitaar als in Haarlem, maar zonder effectpedalen. Dat leverde een rustiger sfeer op met een overwegend zittend en ouder publiek dat overigens net als het jonge Haarlemse publiek zeer van het optreden genoot. 

Enthousiast meeklappen
Net als in Haarlem werd het concert geopend met El Camino. Sommige mensen in het publiek begonnen al meteen mee te bewegen op hun stoel. Daarna volgde een fraaie song van hetalbum En Paz: Tierras. Bij sommige nummers, zoals Salva La Tierra, nodigde Eljuri het publiek uit om mee te klappen. Voor de pauze speelde ze El Dia, No Puedo Cruzar, Espejo, Como En Un Sueño en het buitengewoon sterk door haar gezongen En Paz. Alex Alexander betoonde zich tijdens het optreden een opvallend goede percussionist, vooral tijdens Espejo, waarin Eljuri haar gitaar de hoogte in jaagt. Alexander heeft dan ook met grote namen samengewerkt, onder wie David Bowie, Youssou N’Dour, Bruce Springsteen, Eminem en Chaka Khan. Tijdens Como En Un Sueño klapte het publiek behendig het 6/8 patroon mee en werd een percussionist uit het publiek gevraagd op het podium de shaker ter hand te nemen.

Stilzitten geen optie
Na de pauze begon Eljuri met een song die ze niet in Haarlem had gespeeld: Paloma van het album Fuerte. Daarbij werden Eljuri's latinrock-gitaarriffs ondersteund door Alex Alexander’s bongospel. Ook hier klapte het publiek enthousiast mee. Daarna volgden Llevame en Feeds You, dat net als in Haarlem erg rocky klonk. In feite is dit geen muziek om bij stil te blijven zitten. Al helemaal niet bij nummers als Keep it Up en Bang Bang, waarin Eljuri een geweldige latinrock solo speelde. Of bij het extreem dansbare Por Ti, bij La Voz en Peligrosa, waar het publiek de afrocubaanse clave meeklapte. Eljuri vroeg haar gehoor bij een aantal songtitels om een Nederlandse vertaling. Bij Espejo klonk er uiteraard 'spiegel' en bij Peligrosa 'gevaarlijk'!!

Opgedragen aan alle migranten
Eljuri sloot haar optreden in Nijmegen af met Shelter, een song die is opgedragen aan asielzoekers, vluchtelingen en immigranten. Ze liet het publiek weten dat ze zelf een immigrante is, want ze kwam als kind met haar ouders vanuit Ecuador naar New York. Haar Latijns-Amerikaanse achtergrond klinkt onmiskenbaar door in haar muziek en natuurlijk ook in haar tweetalige repertoire. Sommige songs, zoals Keep it Up, zingt ze afwisselend in het Engels en het Spaans. Het maakt haar muziek zeer boeiend om naar te luisteren. En ze is bovendien een buitengewoon goede gitariste. Eljuri zou met haar trio ook uitstekend passen op een festival als de Music Meeting.