Pianist Franz von Chossy maakte er nog een grapje van tijdens het voorstellen van zijn medemuzikanten: ‘Arifa heeft al vele gezichten gehad, maar eentje blijft onveranderd – dat van meesterpercussionist Sjahin During’. Zelf mag Von Chossy inmiddels ook best tot de oudgedienden worden gerekend, zeker als het zijn jarenlange samenwerking met During betreft. Hij was immers al van de partij bij Tarhana, Sjahins voorgaande project. Twee gezichten zijn nieuw in Arifa: de Hongaarse cellist Bence Huszar, die we eerder zagen in Namibian Tales en Mundus Quartet, en de Bulgaarse kavalspeler Zhivko Vasilev.

door Ton Maas (tekst en foto's)

Gerekend vanaf de oerbezetting van Arifa met Alex Simu, Osama Abdulrasol en Mehmet Polat zijn we al de nodige incarnaties verder. Met de nieuwe gezichten veranderde ook het klankpalet van de groep door de jaren heen, maar niet eerder zo ingrijpend als nu. Gebleven zijn de soms onnavolgbare tempowisselingen, het hechte en uitgekiende ensemblespel en de spatsynchroon uitgevoerde breaks en grillige frasen, maar in tegenstelling tot voorheen zit het kwartet vrijwel voortdurend hoog in de energie.

Luistermuziek die swingt
Daardoor zou je de muziek van Arifa misschien eerder als dansbaar kwalificeren als vroeger, maar voor ongeoefende dansers zijn de wisselende en soms oneven maatsoorten waarschijnlijk te hoog gegrepen. Het is en blijft dus luistermuziek, maar het swingt een stuk meer. Terwijl Huszar wisselt tussen een zetel in de ritmesectie en een melodische hoofdrol, blijft Von Chossy verrassen met zijn onderzoekende en tegelijk puntige spel, waarin klaterende melodielijnen de boventoon voeren. Met een spectaculair stukje blaastechniek demonstreert Vasilev schijnbaar achteloos dat zijn kaval bijna even diep kan duiken als de cello van Huszar. Het zorgt ervoor dat dwarsfluitist Mark Alban Lotz vanuit zijn stoel op rij twee omhoog veert om te kunnen zien hoe hij dat flikt.

Onverminderde zeggingskracht
Die hoge versnelling gaat overigens niet gepaard met verlies aan emotionele lading en zeggingskracht. Tussen de ritmische hoogstandjes duiken met regelmaat meeslepende melodieën op die je als luisteraar soms onverwacht vol in het gemoed raken. En die reis langs de Donau, die moet je vooral niet al te letterlijk nemen. Ze zitten er heus wel in, al die invloeden uit Centraal-Europa en de Balkanlanden, maar ze zijn zo grondig gefermenteerd en onder handen genomen dat je ze er niet zomaar uitpikt. Arifa heeft ze zich letterlijk ‘eigen’ gemaakt.

Meer informatie over het programma van On The Roof vind je hier.

Meer informatie over Arifa vind je hier.