Een van de aangenaamste verrassingen van de afgelopen Womex in Santiago de Compostela was de showcase van het Deense trio Dreamer's Circus, die zich nota bene afspeelde op een Off-Womex podium, dus buiten de officiële selectie. Met hun unieke crossover tussen folk en klassiek brachten ze kalm maar trefzeker hun publiek in vervoering. En nu komen ze voor het eerst naar Nederland voor een concert in Rasa.

door Ton Maas (tekst en foto's)

Drie fris ogende jongemannen, keurig in het pak en met klassiek verzorgde dan wel met precisie in de war geboetseerde haardos betreden het podium met als uitrusting accordeon, viool, gitaar, ukelele en iets wat nog het meest lijkt op een uit de kluiten gewassen mandoline. Ale Carr, de langste van het drietal en de enige Zweed, bespeelt een instrument dat tegenwoordig nog maar zelden op podia te zien is: de sister*. Het meest bekende lid van de familie der sisters is de zogeheten Portugese gitaar, die met zijn twinkelende klank niet weg te denken is als begeleidingsinstrument van fadista's. Nikolaj Busk - degene met het hipste kapsel - neemt plaats achter de gereedstaande concertvleugel. Wat gaat dit worden? Je voelt de spanning in de zaal. De eerste statige akkoorden doen al meteen denken aan klassiek, zeker als de Rune Tonsgaard Sørensen de strijkstok aan de snaren van zijn viool zet. Maar dan dient de sister zich aan en kantelt het klankbeeld in de richting van de folk.

Crossover zonder precedent
Sinds de crossover in de jaren tachtig geleidelijk zijn intrede deed, lijkt niets te dol als het om mengen of combineren van stijlen en genres gaat. Folk met jazz, tango met hiphop of reggae met een Poolse dorpskapel; het kan allemaal en soms is het nog geslaagd ook. Maar crossovers met klassiek zijn en blijven zeldzaam, misschien vanuit al dan niet misplaatst respect voor 'hoge' cultuur. De mannen van Dreamer's Circus hebben daar in elk geval geen last van. Met hun zelfgecomponeerde stukken begeven ze zich zonder gêne in het grensgebied van de klassieke muziek. En dat doen ze met de instrumentbeheersing en het raffinement dat je daarbij mag verwachten, maar zonder de bruisende spontaniteit van de folk achter zich te laten.

Vervoering in slow motion
Wat hun optreden zo bijzonder maakt, is de manier waarop ze hun publiek heel geleidelijk inpalmen en een soort betovering in slow motion tot stand weten te brengen. De uitwendige schoonheid van hun muziek ligt bij wijze van spreken voor het opscheppen, maar er is ook een diepere laag die vrijwel ongemerkt onderhuids binnendringt en je heel geleidelijk in vervoering brengt. Op vrijdag 27 maart staat Dreamer's Circus in Rasa. Mis het niet!



* Grappig weetje: In een video van MCN vertelt Robert Jan Stips dat de naam van zijn oude band SuperSister niks te maken had met de zus van wie dan ook, maar alles met het oude muziekinstrument. Kopstukken van de Nederpop