Ik gaf al eerder uiting aan mijn verbazing over het feit dat vooraanstaande artiesten uit de Belgische neofolkscene, die in Nederland zelden op concertpodia te zien zijn, met enige regelmaat noordwaarts uitrukken om balfolkavonden van muzikale omlijsting te voorzien. Enkele weken geleden betrof het KV Express en afgelopen zondag het inmiddels legendarische kwartet Tref, bestaande uit trekharmonicaspelers Wim Claeys, Didier Laloy en Bruno LeTron plus percussionist Fred Malempré.

door Ton Maas (tekst en foto’s)



Terwijl in de hal beneden nog de laatste restanten van de potluck dinner party worden opgeruimd, wordt in de grote zaal van Theater De Omval in Diemen druk gesoundcheckt om kort na half acht van start te kunnen gaan met het hoogtepunt van de druk bezochte balfolkdag: het bal. De sfeer is geladen, want het zijn niet de minsten die vanavond de live-muziek verzorgen. De Frans-Belgische gelegenheidscombinatie Tref is al dik twintig jaar actief en bestaat uit topmuzikanten.

Drie spilfiguren
Als je het wereldje van de trekharmonicaspelers in kaart wilt brengen, hebt je met Tref in één klap drie spilfiguren te pakken. Het was de Fransman LeTron die tot de eerste lichting discipelen van stamvader Riccardo Tesi behoorde en in de jaren negentig de met drie rijen knoppen uitgeruste melodeon in België introduceerde. De Vlaming Claeys en de Walloniër Laloy waren zijn eerste leerlingen en brachten de passie voor het lenige en zangerige instrument vervolgens over op een volgende generatie spelers zoals Sophie Cavez, Anne Niepold, Jonathan De Neck en Julien de Borman.

Dansbaar en toch avontuurlijk
De mannen van Tref gaan er zondagavond meteen vol in, zodat de enorme dansvloer binnen de kortste keren gevuld is met wervelende paren. Zoals gebruikelijk in de balkfolkwereld wisselen paar, rij en kringdansen elkaar af. Dat muziek die dansbaar is, ook spannend en avontuurlijk kan zijn, demonstreerde Tref met ijzersterke composities als Bering en Loop To The Moon, het titelstuk van hun tweede album. Malempré injecteerde de groove soms met ontregelende tegenritmes, waar de zwierende menigte zich overigens niet door van de wijs liet brengen.

Langzaam pirouetterend
Nadat Wim Caeys is onthaald op een massaal Lang Zal Ze Leven, verzoekt de jarige alle aanwezigen om even te gaan zitten. Vervolgens zet Tref het dromerige en traag slepende Dorothée in. Maar als de drie terkzakspelers een voor een het podium verlaten en langzaam de zaal in bewegen, is dat het teken om snel weer op te staan. Al spelend verdwijnen de muzikanten in de menigte, in slow motion pirouetterend te midden van de dansenden, terwijl Malempré eenzaam achterblijft op de bühne en spaarzame klappen uitdeelt. Magisch!

Geheim wapen
Om de gemoederen daarna weer op te zwepen wordt het ‘geheime wapen’ ingezet, een gavotte van de hand van LeTron die inmiddels zo is ingeburgerd dat menigeen haar voor een eeuwenoude traditional houdt. Uw scribent moet daarna de zaal verlaten wegens verplichtingen elders, maar doet dat vol vertrouwen in een minstens even enerverende voortzetting van de avond.