Hij is op 26 februari overleden op een strand in Cancún, Mexico, aan een hartstilstand: Paco de Lucía, de virtuoze Spaanse flamencogitarist en componist. 66 jaar oud werd hij slechts. Hij laat een indrukwekkend en veelzijdig oeuvre na. Mark van Schaick memoreert. En de Nederlandse flamencogitarist Alain Labrie gedenkt.

door Mark van Schaick

Hij mag gerust een vernieuwer genoemd worden. Paco de Lucía (echte naam: Francisco Sánchez Gómez) viel niet alleen op door zijn virtuoze interpretaties van bestaande flamencostukken, hij vermengde flamenco in zijn eigen composities met ritmische en harmonische variaties uit jazz en klassieke muziek.

Camarón
Als jongste zoon van flamencogitarist Antonio de Algeciras speelde hij gitaar sinds zijn vijfde en trad hij op vanaf zijn elfde jaar. Op zijn zeventiende nam hij voor het eerst een album op onder eigen naam: La Fabulosa Guitarra de Paco de Lucía. Zijn samenwerking met zanger Camarón de la Isla (vanaf 1968) maakte hem een ster. Het was in de jaren zeventig dat De Lucía begon te experimenteren met jazz. Met het opnemen van de rumba Entre Dos Aguas veroorzaakte hij opschudding in de flamencowereld.

Fusion
Samenwerking met fusiongrootheden als Al Di Meola, Larry Coryell en John McLaughlin volgde. Tevens maakte De Lucía opnames van diverse werken van klassieke Spaanse componisten. Op zijn eigen albums sloeg hij een brug tussen de stijlen van het hele Middellandse Zeegebied en die van Latijns-Amerika.

Spotify-playlist
Luister in deze Spotify-playlist naar een selectie van De Lucía's opnames: zijn laatst verschenen livealbum (uit 2010), zijn beroemde opname van het Concierto de Aranjuez (1991), Cositas Buenas uit 2004, dat hem diverse onderscheidingen opleverde, waaronder een Latin Grammy Award voor beste album, en ten slotte Friday Night in San Francisco, de legendarische registratie van het optreden met Al Di Meola en John McLaughlin uit 1981 (een van de meest invloedrijke akoestische gitaaralbums aller tijden genoemd).

Videodocumentaire
Bekijk hier een mooie videodocumentaire over Paco de Lucía.

Alain Labrie gedenkt
Op zijn Facebookpagina schreef de Nederlandse flamencogitarist en indringende nagedachtenis. We mochten die hier publiceren. 
 

"Ben al de hele dag verdrietig door het overlijden van Don Paco De Lucia. Ik vroeg me af hoe dat nou eigenlijk komt. 

Het was geen vriend of kennis, of toch wel? Ik ken alles wat hij met de wereld heeft willen delen. al zijn zieleroersels in zijn gitaar gegoten kan ik dromen. In die zin weet ik misschien meer van hem dan van sommige van mijn vrienden. 

Hij was niet mijn leraar, of toch wel? Eigenlijk heb ik alles van hem geleerd. Met zachte en harde hand. Zachte hand door zijn ongelofelijk mooie en magische melodieën waardoor ik niets anders wou dan ook zo mooi spelen. Met harde hand doordat ik bij het luisteren van zijn picados gelijk mitrailleurs, zijn ongelofelijke ritmiek, zijn sublieme arpeggio's en tremolo's besefte dat er niets anders op zat dan me het schompes te studeren wilde ik maar een kleine kans maken om een schijn daarvan te kunnen. 

Ik ben schatplichtig aan deze man. Door hem ben ik wat ik ben en doe ik wat ik doe. Zonder hem had Labryenco nooit bestaan en was ik wellicht nooit flamenco gaan spelen. Al mijn muziek en spel is doordrenkt met zijn invloeden. Hij heeft voor mij het pad uitgelegd en mijn leven bepaald. Bizar eigenlijk voor iemand die ik nooit heb mogen ontmoeten. Gelukkig heb ik hem vele malen live mogen zien en horen. 
Nooit geweten dat ik een mentor had totdat ik vanmorgen las dat hij was overleden.....................
God is dood, lang leve God!"