Starship Z – Kosmostan30 april, 2015

Yummi

Zelfs voor wie Zulya Kamalova kent – en dat zijn ondanks haar respectabele staat van dienst nog altijd niet heel veel mensen – zal het lastig zijn om in de ijzige blik van het futuristische vrouwmens op het hoesje van Kosmostan de warmbloedige zangeres uit Australië te herkennen die op cd’s als Aloukie en Elusive haar Tataarse roots op kunstige wijze vervlocht met andere stijlen en zich met Tales of Subliming ontpopte als singer-songwriter van formaat. Kosmostan is dan ook geen gewone Zulya-cd maar het resultaat van een intensieve samenwerking met OMFO, aka German Popov. Dat lijkt vreemder dan het is, want juist in Australië heeft OMFO al jaar en dag veel fans.
Het is mij niet helemaal duidelijk of de wereld al (of nog) rijp is voor Kosmostan, want dankzij de retro-elektronische bliepjes, oubollige synthesizereffecten, ritseltjes en rateltjes roept de plaat vooral herinneringen op aan de psychedelica van de jaren zestig. Anderzijds neemt vooral jong muziekvolk dezer dagen de term ‘psychedelisch’ in de mond om de eigen muzikale stijl te duiden, dus wellicht is het wel een schot in de roos. In elk geval is de plaat met veel liefde en overduidelijk plezier in elkaar geknutseld. Wie ooit fan was van de ijle, onaardse stem van Dorothy Moskowitz en de ringmodulatoren van The United States of America zal hier veel naar zijn gading vinden. Kosmische en nogal onstoffelijke muziek, die mede dankzij een drietal traditionele Tataarse melodieën en de hier en daar zwaar ademende bayan (accordeon) van Aydar Gaynullin toch echt van deze wereld is. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht