Vesevo – Tien’a ment’12 november, 2025

Liburia / Xango

De informatie bij het album Tien’a ment’ van het Napolitaanse trio Vesevo is uiterst summier. Dat is jammer. Teksten en titels zijn in het dialect van Napels. Een zoektocht naar de betekenis van de albumtitel was niet helemaal vruchteloos: het is de naam van een autonoom cultureel centrum in de stad, mogelijk bestuurd vanuit anarchistische principes. Maar de uitdrukking zal ruwweg iets betekenen als ‘in gedachten houden’. Ook over de band zelf is niet zo heel veel te vinden. Vesevo is de oude naam van de Vesuvius, de vulkaan die als een constante bedreiging over de stad en zijn omgeving uittorent. Waar Antonio Di Ponte allemaal over zingt, geen idee. De urgentie straalt wel af van de muziek van het drietal. Soms komen ze dicht in de buurt van Zuid-Italiaanse tradities, vooral wanneer Francesco Paolo Manna zijn tamboerijn laat ratelen. Het album opent en sluit met het sfeervolle Pluvia Ignis, zeg maar regen van vuur. Di Ponte creëert spanning met zijn hese zang over lang aangehouden klanken van Antonio Fraioli op viool en toetsen. Di Ponte, die ook gitaar speelt, heeft in zijn stem alle kenmerken van een Napolitaanse volkszanger, grof van korrel maar vol van het juiste sentiment. De spanningsboog staat niet steeds even strak. Dat is wel goed, want op een voortijdige uitbarsting zit natuurlijk niemand te wachten. Het instrumentale fundament is spits en raak. Absolute hoogtepunten zijn O Sient ’o Sisco en Pe’cercà calore, aangedreven en opgehitst door die onverbiddelijke tamboerijn, in dat tweede nummer effectief bijgestaan op basgitaar. Maar eigenlijk is dit in zijn geheel een fantastisch album. (René van Peer)

«« terug naar overzicht