
Buda / Xango
Onder wereldmuziekliefhebbers valt wel eens de term ‘hardcore etno’, al dan niet gepaard gaand met een knipoog. Dit schijfje, waarop ruim vijf kwartier niets anders te horen is dan een mondharp en af en toe ook de stem van de bespeler, valt met zekerheid in die categorie. In één keer alles tot je nemen is dan ook niet verstandig. Maar mits gedoseerd is het beluisteren van deze cd een fascinerende ervaring. Zet er bij voorkeur de koptelefoon voor op! John Wright, die in 2013 op 74-jarige leeftijd overleed, behoorde tot de meest virtuoze bespelers van wat je misschien beter een half instrument zou kunnen noemen: om het trillen van de metalen tong tot klinken te brengen, moet namelijk ook de mondholte in stelling worden gebracht. De techniek waarmee John de meest wonderlijke klanken aan de minuscule mondharp ontlokt, is grofweg dezelfde als die waarvan de boventoonzangers uit Centraal-Azië zich bedienen. Door de mond te bewegen worden bepaalde boventonen gedempt en andere juist versterkt. Virtuoze bespelers kunnen op die manier een complete toonladder ten gehore brengen, maar ook klanken waarvan je je nauwelijks kunt voorstellen dat ze zonder elektronica geproduceerd worden. Wat Promenade extra interessant maakt, is de uitgebreide ‘bijsluiter’ (in Frans en Engels) met gedetailleerde informatie over de techniek en de verschillende stukken. Van een aantal tracks is het spectogram afgebeeld. Door dat tijdens het luisteren te bekijken, snap je beter wat je allemaal hoort. (Ton Maas)
«« terug naar overzicht