Mario Pacheco - Livre2 juni, 2022

Quem Tem Unhas / Xango

Op het prachtige instrumentale album Livre (Vrij) omringt de Portugese gitaarmaestro Mario Pacheco zich met andere muzikale grootheden als de Spaanse flamencogitarist Javier Limon, de Braziliaanse cellist en componist Jacques Morelenbaum, de Argentijnse componist Gustavo Santaolalla en de Portugese gitarist Diogo Clemente, die tevens de productie verzorgde. Clemente is begeleider van diverse fadozangeressen onder wie Mariza. Fado’s die we in vocale versie kennen van Mariza, zoals Cavaleiro Monge (van het album Fado Curvo) en Há Uma Musica do Povo (van Transparente), zijn hier als instrumentale stukken te horen. Fadokenners zullen ze meteen herkennen als ode aan de legendarische Portugese dichter Fernando Pessoa, die de teksten schreef. De tweede track Caminhada, een ode aan Fontes Rocha, net als Pacheco ooit muzikaal begeleider van Amália Rodrigues, begint met Javier Limons indrukwekkende flamencospel en het mysterieus klinkende Strange Times opent met pianospel van Valter Rolo. Het fraaie Conhecimento met Diogo Clemente op Portugese gitaar is net als Longa é a Estrada een eerbetoon aan die andere grootheid op de Portugese gitaar: Carlos Paredes. Jacques Morelenbaum schittert op de violoncello in Há Uma Musica do Povo. Een eerbetoon aan Amália kan natuurlijk niet ontbreken - vandaar Porque Voltas de Que Lei, dat dankzij accordeon en saxofoon een net iets andere klankkleur krijgt dan de andere tien tracks en soms zelfs een beetje jazzy klinkt. In Trip to Orient duikt de bijzondere klank op van het Zuid-Amerikaanse snaarinstrument de ronroco, uiteraard bespeeld door Gustavo Santaolalla, die een van zijn albums naar dit op de charango gelijkende instrument heeft genoemd. Het meer feestelijk klinkende en ritmische Do Palacio à Aldeia is vooral het ingenieuze werk van Diogo Clemente. Al met al is Livre een album waarop te horen is dat de melodieën, gespeeld op de Portugese gitaar in combinatie met andere instrumenten, ook instrumentaal en zonder de poëzie zeer de moeite van het beluisteren waard zijn. (Rik van Boeckel)


 




«« terug naar overzicht