Out of Nations – Quest25 januari, 2019

Riverboat / Music & Words

Het zeskoppige Out of Nations dat opereert vanuit Berlijn, bevaart min of meer dezelfde wateren als het inmiddels welbekende collectief Snarky Puppy. Maar waar de groep uit New York geheel uit Amerikanen bestaat, hebben de leden van Out of Nations niet een paspoort met elkaar gemeen. Frontvrouw Lety ElNaggar is niet alleen een formidabele rietblazer (tenor, sopraan en klarinet) en fluitist (dwars en ney), maar staat ook als componist van vrijwel alle stukken haar mannetje. Qua afkomst is ze de verpersoonlijking van de missie van de groep, dankzij haar Egyptische vader en Mexicaanse moeder. Van de vele wortelranken die in de muziek van OoN samenkomen, zijn de Arabische en de Latijns-Amerikaanse het prominentst.
Dat het spannend wordt, is eigenlijk al meteen bij het eerste intro overduidelijk. Basgitarist Ahmed Nazmi zet de toon met een solo vol microtonale wendingen zoals je die eerder zou verwachten uit een ûd. Daarna is het telkens weer ElNaggar die het voortouw neemt – soms lyrisch en melodieus, dan weer scheurend en woest om zich heen blazend. Net als je denkt nog even lekker verder te kunnen mijmeren bij het bevallige Tribute to Time, gaat de beuk er in en moet je flink aan de bak om bij de les te blijven.
Het album is een ware staalkaart van stijlvormen die veelal in elkaar overvloeien of subtiel ontregeld worden. Pas tegen het einde wordt er wat minder versneden, met grofkorrelige elektro-chaabi en de zwier van een Egyptisch strijkorkest – maar dan wel met een blazerssectie voor het broodnodige contrast.
De aandacht wordt moeiteloos vastgehouden. Alleen tijdens Kurdmajor dwalen de gedachten onwillekeurig af. Net iets te voorspelbaar. Maar dat is dan ook de enige smet op dit fraaie debuut. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht