Daisy Correia – Uma Casa Portuguesa7 november, 2016

Eigen label

Op haar nieuwe – derde – cd valt Daisy Correia om het maar zo te zeggen met de deur in huis. Het indringende Grito, geheel a capella gezongen, zet de toon voor deze persoonlijke ode aan de grande dame van de fado, Amalia Rodrigues. In Foi Deus laat Daisy meteen horen dat ze zich niet laat ringeloren door de regeltjes van de fadopolitie. Heel subtiel laat ze invloeden uit andere inspiratiebronnen doorklinken. Gebleven zijn de mooi transparant gehouden en verfijnde arrangementen, als vanouds vlekkeloos uitgevoerd door haar vaste begeleiders. Maar de toon is serieuzer dan voorheen en ik moet zeggen: daar gedijt de Nederlandse fadista met de Portugese moeder uitstekend bij. Hoogtepunten zijn er volop, zoals het fraaie Coimbra, dat opent met een sensuele pas-de-deux voor stem en contrabas. Of het verrassende intro van Ai Mouraria door pianist Frank Keijzer, die verderop zelfs wat jazzy harmonieën binnensmokkelt. Dit is zonder meer Daisy’s sterkste album tot dusver, afgezien van die (gelukkig) ene keer dat ze het polderlands in de mond neemt. ‘Ik kajn het haast niet geloven’, zingt ze dan. Het doet pijn aan je oren, de mijne althans! (Ton Maas)

cd-presentatie: 13 november, Club Dauphine, Amsterdam

 

«« terug naar overzicht