Ot Azoj - Dža Dža Dzum25 april, 2016

AAC / Music & Words

Verfrissend, vernieuwend, energiek, origineel, feestelijk, zo kun je Dža Dža Dzum, de nieuwste cd van Ot Azoj, typeren. De vijf muzikanten hebben de lat hoog gelegd om een originele, kleurrijke, afwisselende en uitermate boeiende verzameling muziekstukken uit Molvanië aan de buitenwereld te openbaren. Buitengewoon mooie melodieën, doorwrochte arrangementen, schitterende samenklanken en creatieve solo's. De cd, boordevol vindingrijke en soms gecompliceerde stukken, verveelt geen enkel moment. Integendeel, de muziek is zo heftig dat het mij moeite kost om het hele album in één keer te beluisteren. Radek Fedyk (tuba, trompet en bas), Joris van Beek (viool, bas) en Wilco Oomkes (accordeon) zijn niet alleen geweldige muzikanten, maar ook creatieve componisten en arrangeurs. Karin Kranenborgs fraaie saxofoonspel verbindt de wereld van de Balkan losjes met die van blues en jazz. Het orkest bestaat uitsluitend uit akoestische instrumenten. De balans is perfect. Het percussiewerk van Ulaş Aksunger is veelzijdig en afwisselend, maar nergens dominant. Tijdens hun cd-presentatie op 12 maart in Amsterdam werd het nieuwe repertoire enthousiast ontvangen door een zaal vol liefhebbers van balkanmuziek. Maar ook thuis verandert dit studioproduct de woonkamer al snel in een onstuimige Molvaanse feestzaal. Nummers als Gips en Primitivo swingen in de stijl van de Amsterdam Klezmer Band. Ot Azoj heeft een heel eigen saxofoonsound met veel afwisseling en creatieve solo-improvisaties. #12 is een juweeltje, boordevol boeiende solo's, mooie melodieën, afwisselende ritmes, een stomende tuba, blues-achtige saxofoon en een 'hete' jazzviool. Gecko Cocek brengt heerlijke swing en fraaie samenklank van sax, klarinet en trompet, met jazzy accordeonsolo in Bulgaars idioom. In Molvanski Bulgar zou je zweren een saxofoontrio te horen. Het is een verademing als er naast al het feestgedruis af en toe een rustig nummer voorbijkomt, zoals Odnowa, een melodieuze compositie van Radek Fedyk. Molvanian Hora klinkt als ingetogen begrafenismuziek, met een verstilde trompetsolo. Puszta zorgt aan het eind voor een soortgelijke sfeer, maar dan met een Hongaars tintje. De eenstemmigheid maakt indruk.
De vormgeving van hoes en de toelichtende tekst (geen boekje, maar een dichtgevouwen poster) verdient een eervolle vermelding. Compliment voor designer Kasia Burgin. De omschrijving van de nummers is knettergek, kolderiek en absurd. Het beeld van een fantasieland ergens tussen Turkije, Bulgarije en Macedonië dat grote verschillen kent tussen stad en platteland, is consequent doorgevoerd, tot en met een zeer gedetailleerde overzichtskaart. Meer over het archaïsche Molvania is te vinden op www.molvania.com. (Chrispijn Oomes)





«« terug naar overzicht