
L’Oz
Ze laten zich graag vergelijken met illustere groepen als The Pentangle en Fairport Convention, maar dat is voor deze in Frankrijk gevestigde Ierse groep toch echt te hoog gegrepen. Als ze zich wat bescheidener hadden gepresenteerd als popbandje met Ierse folk als inspiratiebron, zouden ze zich minder problematisch vergelijkingmateriaal op de hals halen. Er is immers helemaal niet zo veel mis met de vrolijke en pretentieloze folkpop waarmee ze de cd Old K-Way hebben gevuld. Sterker nog, de manier waarop Ian Smith zich op elektrische gitaar over de White Island Reels ontfermt, is fris en origineel. Je moet het alleen niet in één adem noemen met het destijds baanbrekende gitaarspel van Richard Thompson op Liege and Lief. Ook de ballade One I Love mag er wezen, al komt het ondanks de onmiskenbare poging niet echt in de buurt van Crazy Man Michael. Niamh Varian-Barry mag dan een verdienstelijke zangeres zijn, Sandy Denny is ze niet. Maar als ze niemand proberen na te doen, zoals in She Sails Away en Kemper Garden, weten de Buzz Buddies opeens heel wel te overtuigen. Gewoon je eigen ding doen, lijkt hier het beste advies. (Ton Maas)
«« terug naar overzicht