Terakaft - Ténéré (Alone)18 juni, 2015

Outhere / Xango

Een plaat als een cirkel. Het vijfde album van Toeareg-rockers Terakaft eindigt met het nummer waar het mee begint. Anabayou als slot is een peinzend solostuk, gespeeld en gezongen door Diara, ooit lid van Tinariwen. Als openingstrack is het een groepskreet om aandacht, met militante drums en zinderend gitaarwerk. Dat spel op zes snaren is de forte van dit album. Terakaft is net als de collega's van Tinariwen en Tamikrest bedreven in wat het genre aankleeft, zoals het handgeklap en de vraag- en antwoord- en samenzang. Ook die andere groepen weten weg met versterkte gitaren. De verschillen zijn ook niet heel groot.
Maar hier is wel duidelijk veel aandacht besteed aan de arrangementen voor dat instrument. Rinkelend, gierend, surfend, de ruimte kiezend. Mogelijk verraadt zich hier de meesterhand van producer Justin Adams, zelf begenadigd gitarist (momenteel in de band van Robert Plant). Dat de composities dan ook nog sterk en gevarieerd zijn, is een extra plus. Beluister het chaabi-achtige Karambani (stilzitten is lastig), brul in eigen taal mee met het opgewonden Amidinin Senta Aneflas, speur elders naar een snuf The Clash of een vleug rockabilly. Het profiel van Terakaft mag dan sinds 2012 (het vorige album) lager zijn geweest dan dat van Tamikrest en Tinariwen, in hun schaduw hoeft de groep niet te staan. Als dat in de woestijn al kan. (Ben Ackermans)


  

«« terug naar overzicht