Various Artists - Next Stop Soweto vol. 412 maart, 2015

Strut / V2

De zoemende bas, de grommende stem: ze ontbreken niet. Wie op zoek is naar kenmerken van de muziek uit de zwarte woonoorden van Zuid-Afrika zoals die eind jaren tachtig de wereld veroverde, hij/zij vindt ze. Maar niet overdreven veel. Logisch ook. Het Strut-label zet met een serie uitgaven – dit is deel 4 – juist niet de schijnwerper op de township-jive of zwarte gospel waarmee bijvoorbeeld Mahlatini, de Mahotella Queens of Ladysmith Black Mambazo toen monden deden openvallen. Het vlooide de archieven door op wat zwarte muzikanten onder moeilijke omstandigheden deden in de tijd daarvoor, tussen 1975 en 1985: hun draai geven aan stijlen die wereldwijd hot waren. Op dit album krijg je, zoals de ondertitel het zegt, Zulu Rock, Afro-Disco en ja, ook Mbaqanga. De invloeden van elders liggen er hier en daar duimendik bovenop: de gitaarsolo's van Pink Floyd of het gelikte werk van Average White Band. Maar wat zou het? Er is veel genietbaars, de diversiteit is groot. En curieus is het soms ook. Het gaat van funky jazz (Almon Memela) tot met synths doorspekte dansvloervullers (Harari, Isaac & The Sakie Special Band) waar ook de nachtbrakers van Studio 54 pap van zouden hebben gelust. En van freaky psychedelica (Damara) tot onvervalste progrock (Xoliso). Orgel en synthesizer kleden de mbaqanga-ritmes van de T.Y. Boys mooi aan, en Soweto Disco van The Movers is precies dat, maar wel met een Hammond uit het lood. Lekker hoor. Je zou Ferry Maat destijds dit materiaal hebben toegewenst. Het had op zijn minst de variatie in zijn Soul Show goed gedaan. (Ben Ackermans)

«« terug naar overzicht