Jon Hassell & Brian Eno - Fourth World, Vol. 1: Possible Musics23 november, 2014
Glitterbeat / Xango
De trompet van Jon Hassell is uit duizenden te herkennen door zijn nasaal zuchtende geluid en vermenigvuldigde tonen. Hassell was een van de leerlingen van de Indiase dhrupadzanger Pandit Pran Nath, die vanaf de jaren zestig zijn stempel drukte op vernieuwende Amerikaanse componisten als LaMonte Young en Terry Riley. Hij werd in ruimdenkende popkringen bekend door zijn samenwerking met Brian Eno op Fourth World, Vol. 1: Possible Musics uit 1980. Hassell en Eno hadden al enige tijd rondgeneusd in Afrikaanse muziek toen ze deze plaat opnamen. Die is nu opnieuw uitgebracht. Het continent fungeert als centraal thema. Op de hoes prijkt een satellietfoto van de Nijl. Titels als Griot en Ba-benzelé verwijzen rechtstreeks naar hun inspiratiebronnen. Vaak klinken elementen uit de muziek zelf door in de nummers, zoals de opgewekte melodieën van Pygmeeënzang in hypnotische vertraging. Maar voor het ritmische grondwerk zijn ze te rade gegaan in India en Latijns Amerika. In de synthesizerwolken die onder Hassells trompetspel opbollen en uitwaaieren, zijn atmosferische geluiden te herkennen zoals Eno die eerder al ontwikkelde op solo-albums als Another Green World en On Land. Maar het is toch Hassell die een bepalende rol speelt met zijn trompet, die in niets lijkt op het opgewonden schetterende standje uit de doorsnee kopersectie. Het geluid dat hij produceert is even ongrijpbaar, beweeglijk en mystiek als het beeld van Afrika dat Eno en hij in betoverende kleuren schilderen. (René van Peer)
«« terug naar overzicht
