Francis Bebey - Psychedelic Sanza 1982-198423 november, 2014
Born Bad / Rush Hour
De loopbaan van Francis Bebey, geboren in Kameroen, vertoonde opmerkelijke kronkels en zijpaden. Hij studeerde Engels aan de Sorbonne en journalistiek aan New York University. Hij werkte als journalist voor Radio France en was hoofd van de muziekafdeling van Unesco in Parijs. Die laatste aanstelling bood hem ruime mogelijkheden om Afrikaanse muziek te bestuderen. Hij verdeelde zijn tijd tussen schrijverschap en componeren, won in 1968 een literaire prijs en gaf in hetzelfde jaar een eerste concert in Parijs met muziek gebaseerd op diverse Afrikaanse stijlen. Bebey was enerzijds een groot liefhebber van de sanza (een kalebas met metalen lamellen waarop je ritmische melodieën kunt spelen) en de hindewhu - een fluit waarop een enkele korte toon wordt afgewisseld met gezongen tonen van de speler. Hij gebruikte deze instrumenten steeds opnieuw op de talrijke albums die hij sinds 1972 uitbracht, meestal in combinatie met westerse instrumenten, zijn eigen zang en elektronica. Die vermenging van elementen, ver voor de term 'postmodernisme' gemeengoed werd, bezorgde hem de eretitel ‘vader van de wereldmuziek’. Op Psychedelic Sanza heeft zijn zoon Patrick opnamen van verschillende albums bijeengebracht. De titel haakt in op een van de retrogolven die de wereld momenteel overspoelen, maar doet ook recht aan de muziek zelf. De elektronica waar Bebey de klanken mee bewerkte, geeft de nummers een blikverwijdende ruimtelijkheid, zonder dat de dansbaarheid daaronder te lijden heeft. Vervlechtende patronen in melodie en ritme, gruizige vervormingen, de stem van Bebey zelf die als een bosgeest door het muzikale landschap waart, een basgitaar op funky springveren - het is een krankzinnig én inspirerend mengsel. (René van Peer)
«« terug naar overzicht
