Vaudou Game - Apiafo2 november, 2014

Hotcasa / Rush Hour

Frankrijk mag dan nog steeds een van de meest populaire vakantiebestemmingen zijn, wat zich er in de muziek afspeelt en ontwikkelt, lijkt volkomen aan het Nederlandse publiek voorbij te gaan. Neem nu Vaudou Game, de band rond de Togolese zanger en gitarist Peter Solo, de enige Afrikaan in dit gezelschap. De heren putten voor hun muziek uit zeer verschillende bronnen. Ze hebben duidelijk het oor te luisteren gelegd bij het Ethiopische bigbandrepertoire uit de jaren zestig. Het album Remain in Light van Talking Heads, waarop Afrika door de filter van de New Yorkse new wave gehaald werd, heeft hun oren aangedaan, evenals de rauwere vormen van de Amerikaanse soul en funk. Maar minstens zo belangrijk zijn de trance-rituelen waar Solo mee opgegroeid is - zang met ondersteuning van trommels. Dit vormt het raamwerk voor de nummers op Apiafo. Omdat de muziek zo elementair is, kan Solo het naar believen aankleden. Hij gaat zich opgewekt te buiten aan de mogelijkheden die de band hem biedt. De muzikanten weten wat ze doen, en doen dat met overgave en plezier. De gitaren van Solo en Vicente Fritis zijn verwikkeld in een spitsvondig spel van vraag en antwoord. Vincent Girard laat zijn bas huppelen als een kleuter op weg naar een bijzonder aantrekkelijk ijsje. Op zijn drums slaat Nicolas Delaunay tegelijkertijd ritmes en tegenritmes. Drie blazers overgieten het met een volvette saus. Als zanger is Solo niet steeds even sterk, maar in kreten die recht uit de hartstreek komen is hij een meester. Met deze schijf kun je zelfs een verregende barbecue nog in vuur en vlam zetten. (René van Peer)



Beluister de cd op Spotify.

«« terug naar overzicht