Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou - Volume 3: The Skeletal Essences of Voodoo Funk 1969-19803 mei, 2013

Analog Africa / Clear Spot & Rush Hour

The Skeletal Essences of Voodoo Funk. Ik weet niet uit wiens hersenpan die titel ontsproten is, maar mooi en passend is-ie zeker. 'Voodoo funk' dient overigens wel breed geïnterpreteerd te worden, want deze derde compilatie van Orchestre Poly-Rythmo op Analog Africa laat wederom de enorme veelzijdigheid van de groep horen. Zo wordt het onweerstaanbare Ecoute Ma Melodie als een 'bossa afro' gekenschetst. Staccato gitaar (of orgeltje?), plagerige toetsen, krolse bas, het glijdt inderdaad genoeglijk gladjes de gehoorgang door. In het rauwe Ai Gabani daarentegen is de hoofdrol weggelegd voor een zwaar freakend Farfisa-orgel. De onvermijdelijke latininvloeden komen terug in het zoele en verleidelijke Vi E Lo, terwijl Karateka als een trage maar onverbiddelijke stoomloc doordendert. Verder kenmerkt een gitaarthemaatje van slechts drie noten het hypnotiserende Ne Rien Voir, Dire, Entendre, en Adjiro Mi laat de lichtvoetige, speelse kant van Poly-Rythmo horen. Zoals bekend excelleert Poly-Rythmo ook in de funkgedreven nummers, waarvoor men in Benin de term jerk gebruikt. Vooral het uptempo Akue We Non Houme, het gebalanceerd golvende Houton Kan Do Go Me en het onwaarschijnlijk soepel funkende Houzou Houzou Wa zijn regelrechte dansvloervullers. Met Volume 3: Skeletal Essences of Voodoo Funk 1969-1980 is er weer een stukje roemrijke historie van Orchestre Poly-Rythmo voor het brede publiek ontsloten. En hoewel de eerste twee delen op Analog Africa ook al niet te versmaden waren, levert compilatiekoning Samy Ben Redjeb en passant zijn beste Poly-Rythmoverzamelaar af. Een plaat met muzikaal gezien meer dan voldoende vlees op de botten, en die tegelijkertijd de essentie blootlegt. Inderdaad. (Francis de Souza)

Koop het album bij Xango.

«« terug naar overzicht