Rokia Traoré - Beautiful Africa9 april, 2013

Nonesuch / Warner Music

Een gierende gitaar. Tussen 1:24 en 1:43 van Kouma, het tweede nummer, komt pregnant de rocktint van Rokia Traoré’s nieuwe album naar voren. Waarmee de zangeres/liedjesschrijfster/gitariste uit Mali zich voegt in een al stevig rijtje landgenoten die dit pad insloegen, en bijvoorbeeld ook voor een producer uit een van de klassieke poplanden kozen. In haar geval John Parish. Bij Traoré denk je echter niet dat ze haar wagonnetje aanhaakt aan een hippe rijdende trein. Daarvoor heeft ze zich al vaak genoeg geëtaleerd als een eclectische, wereldwijze muzikante. Die in haar verkenning van horizonten ook niet over één nacht ijs gaat: haar vorige worp, het soms naar minimal music neigende Tchamantché, dateert alweer van 2009.
Zo oorstrelend als die cd is Beautiful Africa niet. Of toch? Bij elke luisterbeurt vat meer de overtuiging post dat dit wél zo is. Ook op dit album staan waarlijke prijsnummers. Ka Moun Ké is er zo een. Ook weer met niet eens zo veel middelen (het meest opvallend: een terugkerend rinkelend gitaarmotief en eveneens repeterende duo-zang) blijft het zesenhalve minuut spannend. Of het ruim negen minuten klokkende N’Téri, dat heel lang wordt gedomineerd door verstild ngoni-getokkel en streepjes verweg-gitaar, maar in het zicht van de haven met dwarse ritmiek uitpakt. Het nummer daarop, Tuit Tuit, is dan weer een bonkend staaltje pan-Afrikaanse pop. Veel (en kortere) nummers bloeien open naarmate je ze vaker hoort. Samen klopt het als een bus: Traoré’s expressieve stem, veelal leidend ngoni-spel, zoemende bas, mooi rondgestrooide gitaarlijntjes. Je kunt je wel een beetje ergeren aan het lispelend Engels in het overigens met hartstocht gezongen titelnummer of in slotlied Sarama, maar dat is een miniem krabbeltje in de kantlijn. Rokia Traoré heeft er weer een prachtplaat bij. (Ben Ackermans)

Beluister de cd op Spotify.



 

Koop het album bij Xango.

«« terug naar overzicht