Diablos del Ritmo: The Colombian Melting Pot 1960-198529 oktober, 2012

Analog Africa / Sonic Rendezvous

Naar sommige uitgaven kun je echt reikhalzend uitzien. Smachten zelfs, en nog ongegeneerd ook. Dat geldt zeker voor de releases van Analog Africa. Prachtige vormgeving, uitgebreide liner notes, en natuurlijk Díe Mú Zíek!  Het is liefde op het eerste gezicht... en gehoor. Maar in die hunkering schuilt tegelijkertijd ook gevaar: het kan wel eens flink tegenvallen. Gelukkig maakt Diablos del Ritmo de hooggespannen verwachtingen meer dan waar. In 32 tracks wordt een rijkgeschakeerd en opwindend beeld van de Colombiaanse muziekscene van ruwweg dertig tot vijftig jaar geleden ontrold. Het lijkt verdorie wel of de duivel altijd op dezelfde hoop schijt als het op muziek aankomt!
De eerste cd richt zich meer op de cross-over-achtige stijlen als afrobeat, tropical funk en de enerverende palenque sound. Hoewel vintagefreaks nummers als het scherpe El Caterete van Wganda Kenya, het demonisch voortjakkerende Quiero Mi Gente van Abelardo Carbono, en het rauwe Amampondo van Myrian Makenwa al van eerdere releases kennen op respectievelijk Vampisoul, Soundway en Kindred Spirits, blijven ze natuurlijk verduveld mooi. Daarnaast figureert Wganda Kenya nogmaals met Shakalaodé, een opgefokte versie van Fela's Shakara Oloje, laat Los Salvajes horen hoe je quasi-spaghettiwesterngeluid met een Colombiaans zucht- en gilmeisje combineert, en toont Sexteto Manaure hoe een opgewekte salsa behoort te klinken.
De tweede cd blijft dichter bij de traditie en focust op cumbia, porro, gaita en enkele andere volkse stijlen. Zo dendert Andrés Landero, voortgestuwd door accordeon, rasp en overige percussie als een Anibal-trein aan je voorbij, klinken in La Cascada van Pianonegro Arubaanse invloeden door, en kun je Agoniza El Magdalena van Ramiro Beltrán beschouwen als skumbia, een mix van ska en cumbia. Waarin echter alle duivels ontbonden worden, is Calambre van Conjunto Barbacoa, een onweerstaanbaar heupwieg- en kopkniknummer waarin het beste uit de Afrikaanse gitaarschool duidelijk doorklinkt. Het mag evident zijn, Diablos del Ritmo eist direct je hart en ziel op, en laat je voorlopig niet meer los. Inderdaad, zoals een prille doch hevige verliefdheid. Maar dan zonder knoop in je maag. (Francis de Souza)

Beluister de cd op Spotify.

Koop het album bij Xango.

«« terug naar overzicht