Neco Novellas - Munthu13 februari, 2012

Eigen beheer

Hé, daar is Neco Novellas dan toch nog eens. De band leek voorbestemd voor een mooie carrière vanuit Rotterdam, toen in 2008 het debuut Ku Khata - New Dawn verscheen. Maar kort daarna verdween het familieproject van geboren Mozambikaan Anselmo João Johanhane uit het gezichtsveld. Vooral de live-verrichtingen van Neco Novellas baarden destijds opzien. Want dat eerste album, muzikaal-technisch in orde, ging mank aan een zekere overgeproduceerde bloedeloosheid. Ook Munthu is hoorbaar het product van iemand die er in de studio graag alles uithaalt. Anselmo alias Neco deed zelf de percussie, akoestische gitaar en keyboards, en zong. Hij riep hulp in van latinjazzdrummer Lucas van Merwijk en trompettist Rob van de Wouw, en opnieuw van twee broers. Vooral bassist Isildo Johanhane drukt in de mix zijn stempel. Mooiste voorbeeld is Djoza, waarin de bas en de gitaar lekker om elkaar heen huppelen. Neco zingt soms een beetje als Cheikh Lô, de Senegalese topper in relaxte vocalen. Bijna het hele album – Vhona is een uitzondering, en klinkt in vergelijking bijna als techno – straalt een soort landerigheid uit. Alsof er achteloos wat gemusiceerd wordt. Tegelijkertijd hoor je er echter aan af dat alles minutieus is ingevuld en ingekleurd, met toefjes jazz, latin en ingehouden Mozambikaanse ritmes. Het is niet onaangenaam wegzakken in die loomheid. Maar beklijven doet dit album niet. (Ben Ackermans)

 

«« terug naar overzicht