Tinariwen - Tassili28 september, 2011

V2

Tamikrest, Toumast, Terakaft, noem maar op: de Toeareggroepen die de laatste jaren in het spoor van Tinariwen oprezen, leken hun voorlopers in de schaduw te stellen. In ieder geval verschoof de aandacht naar deze jongere bands, die soms een zeer geslaagde samenwerking aangingen met westerse rockartiesten. Dat de muziek en de attitude van de gitaargroepen uit de Sahara zich voor die vermenging leenden, had Tinariwen zelf allang laten horen. Hoewel het geprezen Imidiwan: Companions pas van twee jaar geleden is, verdween de band  enigszins uit het zicht. Maar nu is er Tassili, letterlijk rond het kampvuur in de woestijn van zuidelijk Algerije opgenomen, waarop de band de akoestische gitaren weer oppakt. Toch is dit vijfde album geen typisch unplugged-geval. De groep heeft de deur naar de wereld open staan en daar komen gasten door naar binnen. Gitarist Nels Cline van rockband Wilco legt een zweverige geluidslaag over het openingsnummer, de Dirty Dozen Brass Band laat op Ya Messinagh het koper klagen en piepen, en twee leden van TV On The Radio zingen op Tenere Taqhim Tossam Engelstalig mee. Laatstgenoemde track is het minst geslaagd, omdat het Tinariwen-aandeel ondergeschikt is aan de Amerikaanse inbreng en het refrein wat knullig klinkt. Walla Illa lonkt in de koortjes ook naar het Westen, maar dat versterkt het met twinkelende gitaren opgesierde nummer wel. Uit alle andere acht, merendeels trage nummers laat Tinariwen een wat weemoedige sfeer opstijgen. Midiwan Win Sahara is een goed voorbeeld, met getokkelde gitaar, hummend gezang, handgeklap en tikken op de kalebas. Het ligt allemaal niet ver van wat we van de band kennen, het is alleen een stuk introverter van karakter. Bezinnend wellicht. Niet getreurd: als het herbronning was waar Tinariwen daar in Algerije naar zocht, is daar iets moois uit voortgekomen. (Ben Ackermans)

Beluister de cd op Spotify.
 

«« terug naar overzicht