Fatoumata Diawara - Fatou18 september, 2011

World Circuit / Munich

Er bekruipt je toch een beetje een gevoel van onrechtvaardigheid wanneer je boven aan de Nederlandse albumhitlijst al weken Selah Sue ziet staan, en weet dat dit Fatoumata Diawara nooit zal lukken. Twee nog jonge zangeressen met een stevige podiumpresence, die allebei ook weg weten met de gitaar. De Belgische zit meer in de pophoek dan de Malinese. Maar wie het debuut van de laatste beluistert, weet dat dit maar relatief is. Fatou zou het doorgaans pop kopende publiek zeker niet hoeven afschrikken. Optredens van Fatoumata Diawara, zowel aan de zijde van anderen als de laatste jaren op eigen benen, hielden al een belofte in. Deze plaat lost die voluit in. Fatou is een glashelder klinkend album met mooi uitgebalanceerde liedjes. Ze bekoren doordat ze niet volgepropt zijn, maar in de details wel opvallen. De basis zijn twee gitaren, drums, Afrikaanse percussie en bas. Daarnaast figureren onder meer een mooi getokkelde ngoni (in Sonkolon en het jazzy Bokolo), een Fender-Rhodes (in Kanou en het stompende Moussou) en een kora (in Willé). In dat lied krijgt Fatoumata Diawara de ruimte om met haar hese stem uit te halen in langgerekte noten. Dat laat je niet onberoerd. Maar ze houdt het vaak ook klein. Daarmee zou je haar in expressie kunnen situeren tussen twee landgenotes, leermeesteres Oumou Sangaré en Rokia Traoré. Zangeressen die het gemaakt hebben. Na het horen van Fatou is de verwachting gewettigd dat het met haar ook die kant op zal gaan. (Ben Ackermans)

Beluister de cd op Spotify


 

«« terug naar overzicht