Steve Roden - … I Listen to the Wind That Obliterates My Traces 16 oktober, 2011
Dust-to-Digital / Munich

De aantrekkingskracht zit ’m niet zozeer in de melodieën of de kundigheid van de muzikanten, maar in de pauzes die ze laten vallen. In de dingen die je eigenlijk niet hoort. Dat schrijft de Amerikaanse multimediakunstenaar Steve Roden in ...I Listen to the Wind That Obliterates My Traces, een bundeling van oude foto’s en opnamen uit zijn omvangrijke verzameling. In deze uitgave breekt hij een lans voor een andere manier van kijken en luisteren dan de marketinggestuurde jacht naar steeds nieuwe prikkels die de voortgang van de populaire muziek tegenwoordig bepaalt. Boek plus dubbel-cd biedt een zeldzame blik op het volkse muzikale leven in de Verenigde Staten. De foto’s zijn vooral portretten van gewone mensen die zich met muziek bezighouden; al zitten er ook uitzonderlijke individuen tussen, zoals ‘Crawford, the musical wonder’, die met een vernuftig zelfgebouwd mechaniek verschillende instrumenten (een piano, een bugel, diverse strijkinstrumenten) tegelijk bespeelde. Alle geportretteerden hebben hart voor muziek: ze hebben zich trots laten fotograferen met hun instrument. Net als de foto’s ademen de opnamen menselijke maat. Je ontmoet een keur aan succesvolle artiesten uit het begin van de vorige eeuw, veelal aan het begin van hun carrière. Blueszangers, een vuurspuwende prediker, de eerste zwarte Amerikaan die als klassiek zanger actief was. Daartussendoor spring je van een walsje tussen de schuifdeuren naar een onbekende die onbeholpen mandolinespel voor het nageslacht heeft willen bewaren. Met deze uitgave brengt Roden je in direct contact met de Amerikaanse huiskamer uit een voorbije eeuw. Het is een beeld van ‘burgerlijk’ Amerika. Niet bijgewerkt of gepimpt, en daardoor misschien minder cool en gelikt dan de meeste hedendaagse pop, maar wel heel raak en ontroerend. (René van Peer)
Koop het album bij Xango.

«« terug naar overzicht