Bill Frisell & Vinicius Cantuária - Lágrimas Mexicanas 22 januari, 2011

Naïve / Pias

Het lijkt er de laatste tijd op alsof onze brievenbus voornamelijk volloopt met fusion van een bepaalde soort: muziek in een intelligent, plezierig en grenzeloos idioom van jazz, pop en subtiele latin, americana, flamenco of tango. Het is de taal van openminded muzikanten in de metropool, die er vroeg of laat voor zullen zorgen dat muzikale categorieën overbodig worden. Lágrimas Mexicanas is er een goed voorbeeld van. Twee New Yorkers die al jaren samen spelen, te weten een Amerikaanse jazz/noise/distortiongitarist en een Braziliaanse percussionist/gitarist/zanger met een voorliefde voor bossanova, besluiten een plaat te maken waarin hun achtergronden elkaar vinden in een Mexico-geïnspireerde verzameling nummers. Bill Frisells groezelige, huilende, vervormde elektrische (surf-)gitaarklanken ontmoeten de zoete en weeë sound van Vinicius Cantuária in Manu Chao-grooves, zwaar percussief ondersteunde americana, lichte pop en zwoele jazz. Het even zware als schattige Braziliaanse accent van Cantuária in het Spaans, en het gebrek aan Midden-Amerikaanse folkloristische elementen maakt dat het nooit werkelijk Mexicaans klinkt, maar definities doen er eigenlijk niet toe: het is een prachtig opgebouwd, sfeervol, spannend en gewoon steengoed album. (Elda Dorren)
 

«« terug naar overzicht