Majid Bekkas - Makenba 10 januari, 2011

Igloo / AMG

Zanger, componist, arrangeur, ud- en guembrispeler Majid Bekkas staat in Marokko bekend als de ‘magiër der ontmoetingen’. Op zijn nieuwste album Makenba gaat hij een dialoog aan met de Franse basklarinettist en saxofonist Louis Sclavis, de Argentijnse percussionist Minino Garay en Ali Keïta uit Mali op balofon. De oeroude gnawaklanken van de guembri (driesnarige basluit) en percussie mengen makkelijk met de bombo (Argentijnse trommel) vooral in de gelijknamige titeltrack Makenba. Alleen wordt de bombo snel naar de de achtergrond verdrongen door het droge getokkel van de guembri en het stimulerende metalen geklepper van de querqebats. De scherpe hoge houtklanken van de balofon komen er wel altijd bovenuit. Sclavis, waar Bekkas al vaker mee heeft samengewerkt, geeft er met zijn sax of klarinet een freejazzrandje aan, soms tegen het irritante aan. Liever hoor ik zijn diepdroeve frasen synchroon met de ud. Het ud- en het guembrispel van Bekkas doen denken aan zijn desertbluesperiode, vooral in Sahara Blues, of in het prachtige Louhid met alleen ud, lichte percussie en bombo, waarop Bekkas een gedicht uit de 17de eeuw zingt. De ontmoetingen op deze cd zijn eigenlijk heel comfortabel: Malinese traditionele muziek en gnawa zijn familieleden. Jazz en zelfs Argentijnse genres als chacarera, zamba en cueca hebben geschiedkundig een link met Afrika. Het zou wellicht spannender zijn als Bekkas een ontmoeting aangaat met muzikanten die echt heel ver af staan van de gnawatraditie. (Charlie Crooijmans)
 

«« terug naar overzicht