Zulya - Tales of Subliming24 december, 2010

Westpark / Music & Words

Toegegeven, ik heb een zwak voor Zulya Kamalova. Toen ik haar jaren geleden ontmoette, ergens in de krochten van een naargeestig Duits beursgebouw, werd ik direct betoverd door haar warme, verfijnde uitstraling en haar muzikaliteit. Zowel haar persoonlijkheid als haar muziek zijn een intrigerende combinatie van levenslust, melancholie, mysterie en de onthechting van iemand die zich nergens helemaal thuis voelt. De Tataars-Russische singer-songwriter die in Australië terechtkwam heeft sinds 1997 vijf cd’s gemaakt, en haar zesde, Tales of Subliming, biedt weer veel moois. Zulya zingt in het Engels, Russisch en Tataars. Haar lichte, flexibele stem zweeft moeiteloos boven een begeleiding van contrabas, piano, accordeon, strijkers, elektrische gitaar en mooi gearrangeerde koperblazers. De percussie is speels, met verschillend gestemde houten en metalen onderdelen, laptopexercities, marimba en vibrafoon. De musici weten Zulya’s door sprookjes en tragische liefdes geïnspireerde teksten prachtig in te kleuren. Mooi is bijvoorbeeld Little Sky, waarin een meisje graag een vogel wil zijn, in een boom klimt en zich afvraagt: als ik die draad van de hoogspanningsmast aanraak, zou ik dan kunnen vliegen? De nummers doen nu eens denken aan de liederen van Kurt Weill, dan weer aan die van Lhasa of zelfs Tom Waits. Zulya treedt regelmatig op in Duitsland; wie haalt haar eens naar Nederland? (Saskia Bender)
 

«« terug naar overzicht