Madou Sidiki Diabaté, Ahmed Fofana, Alex Wilson - Mali Latino28 november, 2010
Alex Wilson Records/XMD

Vrijwel gelijktijdig verschenen twee vergelijkbare albums: AfroCubism en Mali Latino, beide met het doel een ontmoeting tussen Malinese en Afro-Cubaanse klanken te bewerkstelligen. Bij het eerste was echter van muzikale vermenging weinig sprake. Gelukkig is daar Mali Latino, een samenwerkingsproject van de Britse pianist Alex Wilson, kora-speler Madou Sidiki Diabaté (broer van Toumani) en Ahmed Fofana (balafon, gitaar, zang). Om te beginnen is Wilson (fusion)pianist, en zijn – voor de Cubaanse muziek zo typerende – pianotumbao is dus een terugkerend ankerpunt. Maar even vaak soleert hij met een ware notenwaterval in de stijl van de West-Afrikaanse kora, een instrument waar de piano vaak mee in dialoog gaat. Naast de toetsen zorgen conga’s, bas en trombones voor swingende mambo’s naarmate de nummers vorderen. De tweede reden dat deze fusion tussen de latin- en de Manding- en Bambaramuziek veel organischer klinkt, is dat deze composities gezamenlijk zijn geschreven en gearrangeerd. Daardoor zijn ze origineler dan de opgeleukte standards op AfroCubism. Wel moet gezegd dat Wilson en consorten niet zozeer de Malinese muziek met de Afro-Cubaanse muziek vermengen, maar met latinjazz. De improvisatiestructuren – zelfs van de Afrikaanse balafon – zijn vaak puur latinjazz, maar juist die structuren gaan goed samen met de ritmische verrassingen (veel offbeat en variatie) van de griotmuziek. Maar tevens komt er, niet geheel onlogisch, blues bij kijken, en zelfs een Afro-Colombiaanse currulao (langzame, repetitieve muziek met marimba/balafon) door percussie en stem. Eenmaal hoor je een verwijzing naar ‘Kikiribu Mandinga’ uit La Negra Tomasa, een van de weinige Manding-invloeden die in de Cubaanse muziek zijn achtergebleven. De zangpartijen van met name Soumaila Kounaté, maar ook die van Kasse Mady Diabaté’s dochter Aoua en Kandia Kouyaté zijn urgent en grijpen je bij de keel. Er zijn mooie rustmomenten (Voyage) en hier en daar (Bomba Bambara, Joie au Village) ontstaat de perfecte symbiose: dit is Malinese latinjazz, geïnspireerd, strak, met respect voor elkaars tradities. Hij staat op repeat. (Elda Dorren)

Lees ook het eerder op MixedWorldMusic.com verschenen artikel over het AfroCubism album. 
 

 


«« terug naar overzicht