Ojos de Brujo - Corriente Vital, 10 Aņos16 december, 2010

Diquela / Warner

Toen een groep krakende, geëngageerde punkers uit Barcelona met een stevige basis in flamenco en hiphopbeats in de jaren negentig met elkaar begon te jammen, was de basis gelegd voor een van de meest innovatieve flamencofusiongroepen van het daarop volgende decennium. ‘Hiphop flamenquillo’ noemden ze het mengsel zelf. In 2000 bracht de groep de plaat Vengue uit, en na enkele variaties in bezetting verscheen de alom geprezen cd Barí, een van de hoogtepunten uit hun oeuvre. Vanaf dat moment maakte de rest van de wereld kennis met hun geëlaboreerde maar tegelijk zo organische mestizo, die veelvuldig werd geïmiteerd maar nooit geëvenaard. Dub, reggae, breakbeats, drum ’n’ bass, scratching, Indiase muziek en gaandeweg steeds meer latin werden verweven tot een intelligent, typerend Ojos-geluid. Ondanks hun bekendheid bleven de vrijgevochten Brujos hun eigen productie, distributie en vertegenwoordiging doen, wat voor grote vermoeidheid en complicaties zorgde. Een remixplaat verscheen, waarna studioplaat Techarí en de cd/dvd Techarí Live – een onvergetelijk concert met een keur aan internationale gasten. Vorig jaar verscheen de meest esthetische en gevoelige plaat van de ODB-familie, Aocaná. Maar ondanks een intussen gesloten contract met Warner Music bleef de groep alles op z’n Ojos de Brujo’s doen: de moeilijkste weg was de enige weg. Na de geboorte van een paar kinderen en blijvend financieel bankroet besloot ODB dan ook om de stekker eruit te trekken. Corriente Vital, met dertien nieuwe versies en twee recente nummers, is dus een – wederom prachtig vormgegeven – afscheidscadeau. Naar oud gebruik doet er een ware allstar crew mee: niet alleen oude bekenden als Nitin Sawhney en Chicuelo, maar ook gasten-de-luxe als Jorge Drexler, Amaral, Manolo García, Bebe, La Troba Kung-Fú, Macaco, ElBicho en Estopa waagden zich aan een ODB-klassieker. Nergens wordt het echt verrassend, maar de basis is zo sterk dat het niet uitmaakt. Het is allemaal wat frisser, nét even anders. Toch wel jammer – ze gaven het in de Spaanse pers zonder meer toe – dat de idealistische Brujos hun dromen niet kunnen blijven najagen. Maar stoppen op een artistiek hoogtepunt heeft ook wel wat. Het wachten is op wat de individuele leden met hun tijd en talent gaan doen. Waarschijnlijk gaan ze eerst even op sabbatical. (Elda Dorren)

«« terug naar overzicht