Buzz’ Ayaz - idem3 september, 2024

Glitterbeat / Xango

Buzz’ Ayaz is afkomstig uit Nicosia, de verdeelde hoofdstad van Cyprus, een smeltkroes van Griekse, Turkse en andere culturen. De leden van dit Cypriotische kwartet komen van beide kanten van de grens die de stad doorsnijdt en staan onder leiding van componist, zanger en tekstschrijver Antonis Antoniou. Duidelijk is dat Buzz’ Ayaz vooral inspiratie haalt uit de psychedelica van de jaren zeventig, stevig gekruid met dynamische en ongebruikelijke drumgrooves, grommende riffs op basklarinet, versterkte volksinstrumenten, rituele beats en Griekse en Anatolische melodielijnen. Zo creëren ze aangrijpende en verfrissende psychedelische muziek uit het oostelijk Middellandse Zeegebied. Je zou het alternatieve wereldmuziek kunnen noemen.
Gezongen wordt er in het Cypriotisch Grieks. Het folk-element zit diep in de aderen van elk van de bandleden. Hun samenwerking is een doelbewuste poging om een ​​muzikaal beeld te creëren dat een stem geeft aan de hele stad. Hun muziek weerspiegelt een mozaïek van culturen, tradities en de turbulente politieke realiteit van het eiland. De band bestaat uit Manos Stratis (synthesizer en elektronica), Will Scott (basklarinet) en Ulaş Öğüç (drums). Antonis Antoniou zorgt ook voor elektronica en speelt ook een elektrische variant van de tzourás, een onbekend snaarinstrument dat vergeleken kan worden met de Griekse bouzouki en de Turkse baglama.
Het album is opgenomen in de Hot Soap Studios in Larnaca op Cyprus en opent meteen sterk met de uiterst swingende titeltrack, waarin al snel de elektrische tzourás opduikt. Je wordt meegevoerd naar een zeer bijzondere en tot nu toe onbekende muziekwereld waar het aangenaam toeven is. Efdji, de tweede track, is minder swingend maar wel heel afwisselend.
Van de teksten valt niks te begrijpen. Het gaat ook meer om de sfeer van deze alternatieve wereldmuziek, zeker bij een lied als het fraai gezongen Arkos. Net als in de andere tracks wordt de tzourás elektrisch versterkt. In Ate Pale klinkt de tzourás op zijn best en neemt Ulaş Öğüç het voortouw met zijn slagwerk.
Het zou fijn zijn geweest als aan het album vertalingen van de teksten waren toegevoegd. Want waar de acht tracks over gaan is niet te achterhalen. Cypriotisch Grieks klinkt toch wel heel anders dan het Grieks uit Griekenland. (Rik van Boeckel)

 

 

 

 

«« terug naar overzicht