Mama Sissoko – Live11 maart, 2024

Mieruba / Xango

Mama Sissoko, veteraan van het grote Malinese orkest de Super Biton de Segou, is een unieke muzikant. Live werd opgenomen tijdens een concert in La Villette in Parijs in 1998. Er staan tracks op van Mama Sissoko's tweede solo album Soleil De Minuit, dat in 1999 werd uitgebracht door Buda Music. Het album begint al meteen met juichend publiek, gevolgd door het zeer dansbare en energieke Diarabi met Sissoko’s enerverende zang in de West-Afrikaanse Bambara-taal en zijn heldere sprankelende gitaarspel vol hoge tonen, aangevuurd door Dramane Diarra op percussie. Verdere ondersteuning komt van collega-gitaristen Iblouse Kouyaté en Lassana Diabate. Met zijn koortsachtige stem, hoge tempo en doordachte teksten doorkruist Sissoko mandingo, bambara en andere tradities. Safiatou opent met Richard Has op de basgitaar, gevolgd door Sissoko’s indringende gitaarspel en de tekst: ‘Sophie Sophie!!’ West-Afrikaanse topklasse! In het soulvol gezongen Fisiriwale hoor je op de achtergrond de door Tom Diakite bespeelde donso n’goni. De enthousiaste reacties van het publiek versterken het live-karakter va het album. Het nummer Iri pakt je vanaf de eerste noten. Je krijgt echt de neiging door de kamer te gaan dansen, zeker als de roffelende percussie van Dramana Diarra op de voorgrond komt te staan. Soleil De Minuit wordt door Sissoko aangekondigd als ‘salsa africana’ en ‘salsa de Mali’ en vergeleken met Cubaanse salsa. Het wordt gekenmerkt door latijnse uitbundigheid. Zo leidt Mama Sissoko zijn band naar een mix van latin en mandingo-melodieën. Er volgt nog meer rollend gitaarspel en spetterende en supersnelle percussie! Het album eindigt ook weer met salsa africana, maar daarvoor horen we eerst nog het rustige Douga. Het blijft genieten van Sissoko’s gitaarspel en zijn soulvolle zang! Daarna volgen nog twee Malinese liederen: Hommage à K., een lied zonder zang met zeer vrolijk stemmende gitaarklanken. En Boma Ma van de cd Soleil De Minuit, dat begint met n’goni en percussie. En dan eindigt het album zoals gezegd met een zeer opwindende versie van Soleil De Minuit. Deze salsa africana klinkt heel anders dan die van Africando, waarin de Cubaanse invloed sterker doorklinkt, maar zeker niet minder. En als Sissoko dan ook nog in het Spaans El Sol De Medianoche zingt, word je als luisteraar toch even meegevoerd naar Cuba! (Rik van Boeckel)

«« terug naar overzicht