Sainkho Namchtylak – Where Water Meets Water: Bird Songs & Lullabies19 juni, 2023

Ponderosa / Xango

Boventoonzang uit Centraal Azië komt meestal in een traditionele vorm tot ons, vaak compleet met bijpassende folkloristische uitdossing in de overtreffende trap. Uitzondering is de kleine Siberische republiek Tuva, waar de techniek bovendien in haar meest verfijnde vorm is ontwikkeld. Men is er al sinds jaar en dag een stuk avontuurlijker dan in het naburige Mongolië. Artiesten als Kaigal-ool Khovalyg (voorman van de groep Huun-Huur-Tu) zoeken bijvoorbeeld regelmatig de dialoog met andere stijlen en tradities. De Tuvaanse zangeres Sainkho Namtchylak – een van de weinige vrouwen uit de regio die deze kunst beoefenen – gaat nog een stapje verder en is al vele jaren actief in de hoek van de avant-garde. Na een periode van radiostilte verscheen onlangs een nieuw album van haar, dat geheel zonder technische ingrepen zoals overdubs in de open lucht werd opgenomen op enkele onbewoonde eilandjes in de baai van Venetië. Het zijn woordloze improvisaties met ‘instrumentale’ begeleiding door producer Ian Brennan. Die aanhalingstekens staan er omdat je misschien iets anders zou verwachten dan het geluid van roeipanen dat op een van de tracks ritmische ondersteuning biedt. Er is zo weinig gesleuteld aan de opnamen dat het achtergrondgeluid aan het eind van een lied soms ruw wordt afgekapt. Wie niet bereid is of het geduld niet heeft om de zang van Namtchylak diep te laten doordringen, zal het album waarschijnlijk als monotoon en saai vinden, want het is geen weghapmuziek. En wie onvervalste boventoonzang wil horen, moet ook geduld hebben, want pas tegen het einde pakt Sainkho in dat opzicht echt uit. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht