Tuleje – Ciche Miejsca6 december, 2022

Gusstaff / Xango

‘Stille plekken’, zo laat de titel van dit album van het Poolse trio Tuleje zich vertalen. Mogelijk dat de teksten van de songs daarop betrekking hebben, maar muzikaal is het allesbehalve stil. De schrille ‘witte’ stemmen zoals we die leerden kennen dankzij de Warsaw Village Band, zijn hier weliswaar vrijwel afwezig, maar gezongen wordt er desalniettemin uit volle borst, met name door vocaliste Gosia Zagajewska. Ook instrumentaal is de aanpak niet bepaald zachtzinnig en bovendien lekker ruig, met veel repetitieve motieven uit contrabas en slagwerk. Vooral dat laatste is bij vlagen verrassend, zoals bijvoorbeeld in het openingsnummer Bylina, waar beukende klappen worden afgewisseld met razendsnel geroffel. Percussionist Wojtek Kurek en bassist Ksawery Wójcinski draaien hun hand niet om voor een lekkere groove, zoals in het ruim zes minuten durende Ruta. In Paproc, het langste stuk op de cd, horen we ook geluiden die wijzen op toepassing van elektronica, hoewel dat nergens vermeld staat. Ook dat stuk mondt uit in een traag slepende groove. De muziek van Tuleje is weliswaar rauw en ongepolijst, met het sluitstuk Len als ontregelend hoogtepunt, maar daardoor niet minder subtiel en gelaagd. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht