Tangi Le Gall-Carré – Neus22 januari, 2022

Paker / Xango

Zonder meer knap wat de Bretonse trekharmonicaspeler en componist Tangi Le Gall-Carré op deze cd aan muzikaals weer neer te zetten binnen het strenge raamwerk (zeg maar gerust keurslijf) van de keltische folk. De jachtige ritmes in zes-achtsten en repetitieve melodieën zijn heerlijk om op te dansen, maar zodra je gaat zitten luisteren, worden ze al gauw bloedirritant. Tangi omzeilt die valkuil door heel behendig subtiele en aanstekelijke variaties door de patronen heen te vlechten. Hij is vooral op dreef in zijn solostukken, waarvan er gelukkig de nodige op staan, want zodra de zes gastmuzikanten zich roeren, loopt de zaak al gauw dicht en komen de platgetreden paden van folkrockers uit de jaren zeventig in zicht. Uitzondering is het verfrissende samenspel van trekharmonica en houten dwarsfluit in Luminoso Oscuridad. Maar het liefst horen we Tangi dus in z’n eentje of met zichzelf, zoals in het titelstuk Neus, hoewel hij juist daar een lelijke uitglijder maakt door halverwege volstrekt onnodige klankeffecten in de strijd te gooien. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht