Segun Bucknor - Who Say I Tire4 augustus, 2010

Vampisoul / Sonic Rendezvous

Het zijn soms rare spelingen van het lot. De een wordt wereldberoemd, de ander raakt in de vergetelheid. Die ene is in dit geval Fela Kuti, de ander Segun Bucknor. Ook Bucknor verbleef in de jaren zestig in de VS, en nam daarvandaan de soul en funk mee, als ook black consciousness. Hij was een van de eersten die zijn groep een image aanmat: geschoren koppen, blote torso’s, sociaalkritische teksten, en om z’n shows te pimpen drie bloedmooie, opzwepende danseressen, The Sweet Things. In 2002 bracht Strut al eens een prachtcompilatie van Bucknor uit, Poor Man No Get Brother, waarvan het overgrote deel ook op deze dubbelaar staat. Maar niet getreurd, want de ‘extra’ tracks op Who Say I Tire zijn zo vet dat je cholesterolgehalte accuut aan z’n max zit. Bucknor excelleert in nummers met een diepe, lome vibe zoals Adebo en Gbomojo, waarbij zijn soulvolle stem en jazzy orgelspel gekoppeld wordt aan funky bas, gitaar, blazers en een strakke ritmesectie. Maar zijn snellere afrofunksouljazznummers zijn evenmin te versmaden. Hoogste tijd voor een herwaardering. (Francis de Souza)

Beluister de hele cd op het Spotify kanaal van MixedWorldMusic. 

«« terug naar overzicht