
Coast to Coast
Wachten: een universeel begrip dat op veel manieren valt uit te leggen. Ook is het de rode draad door het laatste album van Nynke Laverman. Ze neemt met dit album ver afstand van de Friese fado van Sielesalt. Wachter, dat begint met het fraaie, meeslepend gedeclameerde Boskule, een ode aan de wijze bosuil, is al weken mijn favoriete ontwaakalbum.
Na haar Mongoolse periode en de samenwerking met flamencoproducer Javier Limon kiest ze nu voor een meer theatrale en vooral persoonlijker benadering. De arrangementen coor cello van Koolhoven, met veel passie uitgevoerd door Genevieve Verhage, zorgen voor telkens wisselende sferen, samen met het subtiele spel op piano, dulcimer en marimba van Pruiksma. Het levert een gelaagd decor vol vernuftige soundscapes op voor Nynke's flexibele en indingende stem. Het gaat van woest rockende, bijna Blondie-achtige explosies in Jefte tot verstilde, dramatisch meanderende mijmeringen in De Langste Sliep, waar Verhage alle mogelijkheden van haar veelzijdige strijkinstrument kan benutten. Pruiksma onderbouwt de dramatiek met zijn pianospel, maar levert als drummer desgewenst ook een regelrechte heipalenbeat.
Wachter kent zeker momenten van breekbare intimiteit, zoals in het eigentijdse wiegeliedje Ald Mei Dy. Of in de manier waarop de gestreken cello in De Langste Sliep de verstilling van de dood verklankt.
De samenwerking tussen Laverman, Verhage en Pruiksma pakt verrassend en vernieuwend uit. En enkel nummer doet onwillekeurig denken aan aan het intrigerende geluid van de Estse sprookjesfolknimf Maarja Nuut. Samen met echtgenoot Sytze Pruiksma heeft Laverman een sterk en gevarieerd album afgeleverd met liefde voor het fraaie Fries. Ontroerend is een eerbetoon aan haar favoriete Friese dichter Tsjebbe Hettinga in Moarn. Het album eindigt contemplatief met het bijna barok gestreken Swannesang, waarin het spaarzame klanktapijt langzaam wegsterft. Wachter is een creatieve en bovendien fraai vormgegeven topprestatie waar je stil van wordt. Lavermans nieuwe theatervoorstellingen in het najaar verdienen het om totaal uitverkocht te raken. (Pieter Franssen)
«« terug naar overzicht