
One World / Xango
Je kunt de kora inzetten voor betoverende klankwatervallen, zoals Toumani Diabaté, Ballaké Sissoko of Seckou Keita doen. Maar je kunt op de 21 snaren van de harpluit ook los gaan als een rockgitarist, kwistig gebruik makend van effectpedalen. Sékou Kouyaté doet dat. En hoe. De muzikant uit Guinee maakte de afgelopen jaren als compagnon van de Amerikaan Joe Driscoll al naam op de Nederlandse podia. Wat tien jaar geleden zijn avonturierende neef Ba Cissoko deed (hij speelde in diens band) voert Kouyaté op dit album nog een stuk verder. Niet van dat benauwde. Hij draait zijn hand niet om voor krachtpatserige staaltjes kora-rock, spetterende funk (Groove Kora), jazzy electropop (Dificil) of – misschien niet voor iedereen een aanbeveling – Level 42-achtige pop. En dat steeds in nummers van een paar minuten. Het doet soms naar adem happen, maar laat geen patserige 'kijk mij eens'-indruk na. Dit is grenzen opzoeken, dit is kunde. Fijn wel dat er dan toch ook Mobeny is, een slotakkoord dat nog eventjes weldadig de oren masseert na deze achtbaanrit. (Ben Ackermans)
«« terug naar overzicht