
Buda / Xango
Het is maar zelden dat een cd van een artiest uit Somaliland onze contreien bereikt. In het geval van Sahra Halgan is het feit dat ze twintig jaar in Frankrijk woonde daarin bepalend geweest. Naast haar kwaliteiten als zangeres en componiste natuurlijk. Al die jaren heeft ze de rechten bepleit van haar volk, dat zich in 1991 losmaakte van Somalië en sindsdien in een verbitterde strijd verwikkeld is. In een documentaire op de dvd die Faransiskyo Somaliland vergezelt, toont ze zich een zelfverzekerde ambassadeur. Inmiddels woont ze zelf ook weer in Hargeisa, de hoofdstad van het land in de Hoorn van Afrika.
Het muzikale visitekaartje dat ze via Frankrijk achterliet, mag er zijn. Sahra Halgan heeft een wendbare stem, die ze in Anigoo An Diidayn mooi ingehouden inzet. Sterk nummer is dat, met kamalengoni en gitaar in de begeleiding, bespeeld door haar Franse kompanen Aymeric Krol en Mael Saletes. Het trio heeft z'n eigen stijl gevonden, met Ethiopische maar zeker ook desert blues-invloeden. Openingstrack Dagal bijvoorbeeld zou zo van een Toeareg-band afkomstig kunnen zijn. Geen grootse gebaren, maar mooi afgepaste arrangementen typeren dit goed gelukte album. (Ben Ackermans)
«« terug naar overzicht