
Analog Africa / Clear Spot
Het begint al meteen goed. Een diepe stem opent deze compilatie van Senegalese parels uit de jaren zeventig, toen Dakar een bruisend centrum van muzikale vernieuwing was en een plek waar Amerikaanse soulzangers, Cubaanse supersterren en Guineese orkesten over de vloer kwamen. Funk, Cubaans, onvervreemdbaar Senegalese sabar en hier en daar hoor je al een embryonaal begin van die ritmische tegenklappen, die later, veel later pas, zouden uitmonden in mbalakh. En dat kon je dus gewoon live horen, in de mythische club Sangomar – naast al die andere plekken waar Sahel, Number One, Dieuf Dieul de Thiès of de eerste editie van Xalam stonden te spelen. Om stinkjaloers van te worden…
Het openingsnummer heet Mariama van Fangool en de toon is gezet. Diepe groove, strakke drums, lekker vette blazers voor de extra accenten en uiteraard een fijn gierende elektrische gitaar, waar ze bij Orchestre Baobab (hier nog Bawobab en twee keer op deze compilatie) ook al zo goed raad mee wisten.
Wat de verzamelde tracks ook gemeen hebben, is dat andere onvervreemdbare Senegalese talent: zang. Van de diepe tonen van Fangool tot de machtige uithalen van Gestü de Dakar’s Alioune Ndiaye, in het verrukkelijke Ndiourel.
Speciale vermelding voor het Orchestre Laye Thiam, dat drie keer op de cd staat en naar mijn bescheiden mening volkomen terecht. In Massani Cicé barsten ze los in een eeuwenoude Manding klassieker, gespeeld op trompet, waarna Amairy Lolo zijn hammondorgel aanslingert en ouderwets psychedelisch loos gaat. Meer van dit graag, veel meer! (Bram Posthumus)
«« terug naar overzicht